Alice, Sweet Alice, 1976 yılında çekilmiş, bağımsız Amerikan slasher sinemasının örneklerinden biri. Yönetmeni Alfred Sole, yönetmen olarak piyasada fazla tutulmamış bir isim. Tutulmamasının nedenlerini ise işbu filmden anlamak gayet mümkün.

Film, 12 yaşındaki Alice’in etrafında geçiyor. Annesiyle babası boşanmış olan Alice, annesinin yanında kendinden birkaç yaş küçük kız kardeşi Karen ile küçük bir apartman dairesinde yaşamaktadır. Katolik olan ailenin kilise ile bağları oldukça güçlüdür. Anne ile kilisenin rahibi arasında seviyeli bir ilişki bulunmaktadır. Dahası Karen, ilk komünyonu için hazırlanmakta iken, nazlı bir bebek edasıyla ortalıkta salınan kız kardeşine karşı sürekli olarak kıskançlık belirtileri göstermekte olan Alice ile ne annesi ne de başka biri baş edememektedir. Kimselerin uğramadığı bodrum katlarında kendine has bir dünya kuran Alice, garip davranışları ve sarı yağmurluğu ile ortalıkta dolaşmaktayken, ailenin çevresine aynı  renk ve tip yağmurluk giymiş ve maske takmış bir katil dadanır.

Nihayet komünyon günü gelir çatar. Kız çocukları masumiyetin simgesi olan beyaz elbiseler ve duvakları içinde altara inci gibi dizilir. Altara doğru giden kuyruğun son sırasında bulunmakta olan Karen ise henüz kapıdan çıkamadan sarı yağmurluklu katil tarafından öldürülerek, kilise içindeki bir  tabuta kapatılır. Henüz komünyon bitmeden ceset, cemaat tarafından fark edilir ve aile, yas sürecini başlatır. Yalnız kardeşiyle arası hiç iyi olmamış sorunlu çocuk Alice, komünyon sırasında kiliseye geç gelmesi dolayısıyla şüpheleri çoktan kendi üstüne çekmiştir.

Olay sonrası aile birbirine kenetlenmeye çalışmışsa da teyzenin tıpkı Alice gibi giyinen yağmurluklu ve maskeli katilin saldırısına uğramasıyla Alice iyice zan altında kalır. Şehir dışında yeni karısıyla yaşayan baba bir süreliğine eve döner. Alice, tedavi görmek üzere bir akıl hastanesine yatırılır. Alice’in dış dünyadan uzaklaştırılması, cinayetleri önleyecek midir? İşte çile çeken, pardon izleyen bilir.

Alice, Sweet Alice’in sanıyorum en önemli özelliği Brooke Shields’ın ilk oynadığı film olması. Alice’in kızkardeşi Karen’ı canlandıran oyuncu, henüz filmin başında öldürülmesine rağmen filme gelecek dönemlerde işine yarayacak büyük bir katkı sağlamış. Zira film, belli ki Brooke Shields isminin azmettiriciliğiyle, aralıklarla tekrar tekrar vizyona sokulmuş. İlk olarak Communion ismiyle 1976’da, Alice, Sweet Alice ismiyle 1978’de ve de Holy Terror ismiyle 1981’de yeniden yayınlanmış.

Alice’i canlandıran Paula Sheppard’ın filmografisindeki film sayısına bakınca yüzünün pek gülmediği anlaşılıyor. Alice’lerin aynı apartmanda oturan ev sahibi obez adamı canlandıran Alphonso DeNoble’ın da ilginç bir hikâyesi var. Filmin de çekildiği New Jersey’de bir eşcinsel barında çalışan DeNoble, yönetmenin isteğiyle bu filmde rol almış, daha sonra yine düşük bütçeli iki adet film de daha boy göstermiş bir isim. Filmde canlandırdığı “iğrenç” karakterine rağmen, sırf beslediği kediler dolayısıyla benden tam puan aldığını da yazmadan geçemeyeceğim.

Film, finale varmadan katilin kimliğinin açıklandığı noktaya kadar, yer yer çöp film havası verse de, ilgiyle izlenen bir yapıya sahip. Katilin kimliğinin açığa çıkması sonrası da ilgiyle izleniyor elbette ama daha iyi olabilecekken, ortada sap gibi bırakılmış izlenimi de vermiyor değil. Çocuk katil, yağmurluklu katil, maskeli katil vb. temalardan hoşlanan izleyiciler için iyi bir seyirlikken, isteyen filmi bir kız çocuğunun çocukluktan ergenliğe geçiş dönemi travması olarak da seyredebilir. Zira din ile baskılanan ve babadan ayrı yaşayan bir kızın, ergenlik denilen içine düştüğü kuyudan çıkmak üzere çabalamasına rağmen, çevre tarafından kuyunun dibine itilme hikâyesi olarak da bakılabilir filme. Öyle ya, her tavşan bizi ferah bir kuyuya götürecek değil…

Tuğba Keleş (ninjatugba@gmail.com)

twitter.com/ninjatugba