Djordje Kadijevic’in yönetmenliğini yaptığı Yugoslavya yapımı Leptirica (The She-Butterfly, 1973) adlı televizyon için çekilen korku filmi, yerel bir vampir hikayesini anlatıyor. Ağırlıklı olarak tv filmleri çekmiş olan yönetmen Kadijevic, Sveto mesto (1990) adlı cadılık temalı bir korku filmine de imza atmıştır.

Yugoslavya’da bir köye vampir musallat olmuştur. Vampirin hedefi köyün tek değirmencisini öldürmektir. Köy konseyi, ahalinin ekmeksiz kalmaması için bir çözüm yolu bulmalıdır. Çünkü son değirmenci Vule’nin ölümünden sonra kimse değirmencilik görevini üstlenmek istememektedir. Diğer bir tarafta da köyün güzeli Radojka ile Strahinja’nın imkansız aşkı vardır. Radojka, köyün pek de sevmediği, soğuk ve huysuz Zivan’ın kızıdır ve baba, bu aşka kesinlikle karşı gelmektedir. Strahinja’nın son çare olarak kızı gelip istemesi de fayda etmez ve aşkını kalbine gömüp köyden ayrılmaya karar verir. Köylü grubu ile karşılaşan Strahinja, onların değirmencilik teklifini kabul eder. Gece olunca değirmene gelen vampirin elinden tesadüfen kurtulan Strahinja, köylü grubuyla beraber vampiri yok edip köyü kurtarmanın yollarını ararlar.

Leptirica filmi, Yugoslavya’nın eski bir halk masalının vampir hikayesine dönüştürülmüş hali gibi duran, tuhaf, düşük bütçeli bir tv filmi. Duymayan, duysa da geç algılayan köyün ninesi, rahibin de dahil olduğu sürekli sarhoş gezen ve olayı çözmeye ant içmiş köylü grubu gibi komik unsurlar içeriyor. Ayrıca vampirimsi yaratığın gerek makyajı gerek dişleri dönemine göre tam bir felaket olsa da film, hikayesi ile korku severleri cezbedecektir. Özellikle değirmene girerken vampirin ritüeli olan ilk önce aralıktan bakıp sonra unu şöyle bir elledikten sonra kurbana saldırması filmin en gerilimli sahnelerinden. Devamını oku…

Wet Dream Film Festival erotik sinema alanında büyük bir etkinlikti ve 1970 ve 1971’de gerçekleştirilen iki etkinlikte birçok Danimarka yapımı film sahnelendi. İlginçtir ki festival Kopenhag’da değil Avrupa’nın karşı kültür başkenti olarak anılan Amsterdam’da gerçekleştirildi.

Wet Dream Festival kökenleri, Londra’nın yeraltı dergilerinden IT’in iki eski editörünün birşeyler içmek için 1969’da buluştukları Pazar öğleden sonrasına kadar uzanmaktadır. Tesadüfen her ikisi de yurtdışında yaşayan Amerikan vatandaşları Bill Levy ve Jim Haynes idi. Düzenli ziyaretçileri arasında Christine Keeler, James Baldwin, Dick Gregory, Ronnie (R.D.) Laing ve Mama Cass’ın olduğu ve genç David Bowie’nin rahatsız edilmeden prova yaptığı The Arts Lab on Drury Lane’in kurucularından olan Haynes bir süredir İngiliz yeraltı kültürünün yaratıcı isimlerindendi. Bundan önce ise Haynes Pink Floyd ve Sof Machine’in canlı performanslarına sahne olan UFO adlı gece kulübünü kurmuştu. IT 1966 senesinden beri devam etmekteydi ancak Haynes’in dergiyle olan tüm bağları bu noktada kesilmişti. Devamını oku…

A Nightmare on Elm Street Part 2: Freddy’s Revenge (1985) ve Wishmaster 2: Evil Never Dies (1999) filmlerinden tanıdığımız Jack Sholder’ın yönetmenliğini yaptığı The Hidden (1987) adlı kült bilimkurgu filminde başrolü Kyle MacLachlan (Lloyd Gallagher) ve Michael Nouri (Tom Beck) paylaşıyor.

Geçmişi gayet temiz bir adam, bir anda çıldırıp soygun, cinayet gibi olaylara karışarak terör estirir. Polis onu yakalar, üstüne kurşun yağdırır bir de arabasını patlatıp adamı yakmalarına rağmen ölmez. Hastaneye kaldırılır ve ağzından çıkan böceğe benzer bir yaratığı, yanında yatan hastaya geçirerek ölür. Normalde durumu kötü olan hasta adam, gayet dinç ama Terminator gibi donuk bir ifadeyle ayağa kalkar ve adeta terör estirme görevini devralır. Bu karışık suç dosyası, itaat etmediği için üstlerinin yaka silktiği Dedektif Tom’a verilir ve yanına FBI’dan gelen çömez bir ortak atanır. Mecburi ortağı Lloyd, işi pek bilmiyor gibi dursa da şehirde işlenen cinayetler hakkında Tom’dan daha fazla bilgi sahibidir. Tom ve Lloyd bu ilginç vakayı en kısa sürede çözmelidirler ama rastgele suç işleyen ve sürekli beden değiştiren bu uzaylıyı öldürmek, tahmin edildiği gibi kolay olmayacaktır.

Ferrari ve Cadillac gibi pahalı arabalar çalan, rock müzik dinleyen, cool ve kendine has tavırlarından ödün vermeyen bu ilginç uzaylı kesinlikle “hayır” kelimesini kabul etmez ve eğer onu geri çevirme nezaketsizliğinde bulunursanız üstünüze şarjörü boşaltabilir. Ayrıca bütün bunları yapabilmesi için kimin bedenini kullandığı da çok önemli değildir. Bu kişi kendi halinde bir muhasebeci de olabilir ya da bir striptizci… Üstüne üstlük onu öldürmek de pek kolay değildir. Devamını oku…

Florinda Bolkan Roma’da yaşayan ve Profesör Blackmann’ın (Klaus Kinski) gizemli bir deneyinin parçası olarak Ay’da yalnız bırakılmış bir astronot hakkında tuhaf rüyalar gören bir çevirmen olan Alice rolündedir.

Bu rüyalardan birinden uyandıktan sonra Alice bilimsel bir konferansın notlarının çevirisini teslim etmek için işyerinin yolunu tutar. İşi teslim ettiği zaman onu 3 gün geciktirdiğini keşfeder –bu üç günün nasıl geçtiği hakkında hiçbir anısı bulunmamaktadır. Hatırlamaya çalıştığı zaman bir nedenle bir kaydın çevirisini yaptığını anımsar ama gerisi gelmez. Ayrıca elinde bir Türk kasabası olan Garma’dan bir otelden gönderilmiş bir kartpostal ve bir tavus kuşunu betimleyen vitray penceresi olan bir odada, o kasabada olduğunun belli belirsiz bir hissine sahiptir. Bununla birlikte giysi dolabında kan lekesi gibi görünen lekelere sahip sarı bir elbise keşfeder.

Bunun üzerine yapbozun parçalarını bir araya getirmek için Garma’ya bir uçak bileti alır. Kasaba yakınlarında bir plajda herkesin Paula diye hitap ettiği ama isminin Mary olduğunu söyleyen kızıl saçlı bir kız ona yanaşır (Nicoletta Elmi tarafından canlandırılmaktadır). Alice’e onunla daha önce tanışmış olduğunu düşündüğünü söyle ama onu Nicole ismiyle hatırlamaktadır. Alice ada sakinlerini sorgulamaya devam ettikçe tuhaf bir gerçeğe gittikçe daha da yaklaşır.

Le orme, tek bir kelime ile özetlenebilecek bir filmdir… tuhaf! Her ne kadar bazen 1970lerde İtalya’da popüler olan Giallo furyasına yaklaşsa da daha çok tuhaf astronot rüyaları formunda bilim kurgu referansları içeren bir psikolojik gizem bilmecesidir Le orme. Film oldukça yavaş ilerler ama tamamen “trip gibi” ve tek kelimeyle kaçık olmayı başarırken her şeyi bir araya getiren (bir bakıma) sonu ile izlemeye değerdir. Devamını oku…