Tony Maylam yönetmenliğindeki The Burning, 80’lerin en iyi slasher filmleri arasındadır. Filmin senaryosunda ünlü yapımcı kardeşler Harvey ve Bob Weinstein’ın yanı sıra Peter Lawrence ve Tony Maylam’ın da imzası bulunmaktadır. Kıymeti pek fazla bilinmeyen “underrated” yapım, İngiltere’de uzun bir dönem yasaklılar listesinde “video nasties” kategorisinde yer alır.

The Burning’in hikâyesi bir gençlik kampı olan Camp Blackfoot’ta başlar. Kamp görevlilerinden Cropsy, gençler tarafından yapılan bir şaka sonucu korkunç bir şekilde yanar. Hastanede tedavi gördüğü yılların ardından yine bir gençlik kampı civarındaki ormanlara gelip dehşet saçmaya başlar. İntikamını kullandığı bahçe makası eşliğinde kamptaki günahsız gençlerden sırayla alır.

Filmde yer alan cinayet sahneleri, gore öğeleri de barındırmasının yanı sıra özenle yapılan bir çalışmanın ürünüdür. Tüm bu sahnelerde The Prowler, Friday the 13th, Maniac ve Creepshow’un makyaj dehası Tom Savini’nin imzası yer almaktadır. Özellikle gölde geçen saldaki katliam sahnesi, filmin en dikkat çeken ve en ünlü sahnelerindendir.

Filmin en önemli kozlarından biri de oyuncu kadrosunun neredeyse tamamının gençlerden oluşması. Bu durum, The Burning’in seyirci üzerindeki etkisini artırmaktadır. Ayrıca kadroya baktığımızda günümüzün ünlü isimlerini de görebiliriz. (daha&helliip;)

70’li yıllar Eurohorror piyasasının en tanınan isimleri Jean Rollin, Jess Franco ve Jose Ramon Laraz gibi isimlerdi. Bu yönetmenler korku sineması üzerinde silinmez izler bıraktı. Xan Cassavetes ise filmlerinde şoke edici görüntüler ve çıplaklığı kullanmaktan çekinmeyen bu isimlerin izinden gitmeye çalışan bir yönetmen. Kiss of Damned’i izlediğinizde klasik bir Eurohorror atmosferinin içine girdiğinizi hissediyorsunuz. Bu bakımdan Kiss of Damned geleneklerine sadık bir film.

Djuna, inzivaya çekilmiş sakin bir hayat yaşayan ve hayvanların kanıyla beslenen güzel bir vampirdir. Bir gece video dükkanında yakışıklı Paolo ile karşılaşır. İkili birbirlerine büyük bir tutkuyla bağlanırlar. Bu tutku dolu bağ Djuna’nın Paolo’yu vampire dönüştürmesiyle doruk noktasına ulaşır. Herşey güzel giderken birden Djuna’nın kız kardeşi Mimi ortaya çıkar ve çiftimiz için hayat bir kabusa dönüşür.

Filmin başrollerinde Josephine de La Baume, Roxane Mesquida, Milo Ventimiglia ve Anna Mouglalis yer alıyor. İki kız kardeşi canlandıran La Baume ve Mesquida oyunculuğun yanı sıra modellik de yapan iki isim. Djuna’yı canlandıran Baume aynı zamanda bir şarkıcı. Filmin yönetmeni Xan Cassavetes ise aktör, yönetmen ve senarist olan John Nicholas Cassavetes’in kızı, Nick Cassavetes’in ise kız kardeşi. Amerikan bağımsız sinemasının önemli isimlerinden birisi olan baba Cassavetes, birçok Hollywood filminde de performans sergilemiş bir aktör. Özellikle 1968 yapımı Rosemary’s Baby ve 1967 yapımı The Drity Dozen filmlerinden kendisini hatırlamak mümkün.   (daha&helliip;)

Eurocine, 1937 yılında kurulan ve yöneticiliği Marius Lesoeur tarafından yapılan, Paris kökenli bir film şirketi. 30’lı yılların sonunda Lesoeur karnaval endüstrisi içinde atlı karınca kiralarken savaş sonrasında bu deneyimi ona başka kapılar açtı.

Sonunda, Marius Lesoeur Eurocine için popüler filmler üretmeye başladı ve 1957 yılında da şirketin sahibi oldu. Fransız film endüstrisi ve dağıtımındaki değişiklik ile Lesoeur diğer Avrupa ülkelerinden de fon ve kaynak aramaya başladı. Juan Fortuny, Sergio Newman ve Eduardo Manzanos gibi İspanyol yapımcılarla birçok ortak yapıma imza attı.

Franco hükümetinin İspanyol sinemasındaki sansürünün fazla olduğu dönemde Lesoeur İspanyol partnerini bir Zorro filmi çekme konusunda ikna etti ve bu büyük bir cesaret örneği idi. Batı Amerika’da geçen bir film diğer Avrupalılar için de büyük bir olaydı. Zorro’nun başarısıyla birlikte Manzanos ve Lesoeur bir dizi western filmini hayata geçirdi.  İtalyan yapımcı Alberto Grimaldi ise ikinci Zorro filmi için Manzanos ve Lesoeur’a katıldı. Bu ilk Avrupalı western örnekleri “spaghetti western” olarak bilinen filmlerin öncüleriydi.  (daha&helliip;)

Önümüzdeki günlerde Lars Von Trier’in Nymphomaniac (2013) filmiyle, nymphomania konusu oldukça tartışma yaratacak gibi görünüyor. Nymphomania (hypersexuality) genel olarak seks düşkünü kadınlar için kullanılan bir terim. Sözlük anlamı olarak “seks düşkünü kadın”, “erkek delisi” olarak tanımlanır. Nymphomanic durum aniden cinsel dürtülerde artış ve buna bağlı olarak cinsel aktivitenin artışı olarak ortaya çıkar. Bu duruma bazı ilaçların, alkolün ve uyuşturucunun sebep olduğu bilinse de genellikle sebebi tam olarak bilinmemektedir. Fakat psikiyatriyi ilgilendiren ruhsal bir davranış bozukluğu olarak kabul edilmektedir. Richard Von Krafft Ebing tarafından 1886 yılında, Psychopathia Sexualis isimli kitabında “hypersexuality” terimi kullanılmıştır. Bu terimi günümüzdeki anlamıyla değil “erken boşalma” sorununu tanımlarken kullanmıştır. Viktorya döneminde ise akıl hastanelerinde nymphomaniac kadınların tedavi edildiği bilinmektedir.

Bu ilginç durum, beyazperdede de kendine yer bulmuştur. İlk örneklerinden birisi ise 1963 Danimarka yapımı Days of Sin and Nights of Nymphomania’dır (Mellem Venner, 1963).  Film bir triologynin ilk filmidir ve filmde suç ve seks iç içe geçmiştir. Filmin senaryosu ve yönetmenliği Paul Nyrup’a aittir. (daha&helliip;)