Fransız ressam ve film yönetmeni Charles Matton’un hem senaristliğini hem de yönetmenliğini yaptığı film, softcore bir fantastik sinema seyri sunuyor.

1930’lu yılların Amerikasında aşka dair her düşünceyi, sanatsal olguları tamamen reddeden ve cinsel özgürlüğü var oluşun temeli olarak gören bir tarikat varlığını sürdürmektedir. 1937 yılında tarikatın tüm müritleri ortadan kaybolur. Fakat yıllar sonra bir gazeteci tarafından Güney Amerika’nın ormanlarında izlerine rastlanır. Ortadan kaybolan tüm müritler gibi gazeteciden de bir daha haber alınamaz. Film böyle bir açıklayıcı anlatımla açılıyor. Spermula, bedensiz kadın varlıkların yaşadığı bir gezegendir. Başka bir gezegenin gölgesinde tüm ışığını kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya kalınca gezegeni tahliye edip Dünya’yı ele geçirmeye karar verirler. Bunu yaparken de kadın görünümünde tüm erkekleri önce baştan çıkarıp insanoğlunun soyunu tüketmektir amaçları. Bunu da erkekleri spermulize ederek yapacaklardır yani tüm spermlerini kendilerinden alarak.

Film, artistik erotik sahneleri, gerçeküstü tavrı ve görüntüleriyle oldukça başarılı. Spermula gezegeninin Alman dışavurumcu film setlerini andıran modern atmosferi, kamera kullanımıyla film belki de bir klasik haline gelebilecekken gösterildiği dönemde Fransa’daki “X yasası” nın mağduru olmasıyla biraz arka planda kalmış.

Filmin orijinal Fransız versiyonu her ne kadar artistik bir erotizm sunsa da İngilizce versiyonu bolca sansüre uğrayıp bilim-kurgu komedi halini almış. (daha&helliip;)

Satanis: The Devil’s Mass, Satan Kilisesi ve Anton Lavey hakkında yapılmış 1970 yapımı bir belgesel. Yönetmenliğini ve yapımcılığını Ray Laurent’in yaptığı belgesel, kilisenin kuruluş yeri San Francisco’da geçmekte. Lavey’in ailesi, kendisi, inanları ve ayrıca Hristiyan rahiplerle Mormon tarikatı üyeleriyle de yapılan röportajların yapıldığı belgeselde müzikler de Anton Lavey’in kendisine ait.

Anton Szandor Lavey, Şeytan Kilisesi’ni 1966 yılında kurar ve Ssatanist öğretiyi yaymak amacıyla Şeytan İncili’ni de kaleme alır. Aynı zamanda bir müzisyen olan Lavey, 1997 yılında geçirdiği bir kalp krizi sonrası hayata gözlerini yumar. Aslında birçok meslek dalında kendini deneyen Lavey, 20’li yaşlarında müziğe son verince sirk dünyasına adım atar. Daha sonra morglarda polis fotoğrafçılığı yapar ve bu sırada polisin kendisindeki gariplikleri farketmesiyle gerçeküstü olaylarla ilgili telefonları cevaplama görevi verilir kendisine. 1966 yılında ise Şeytan Kilisesi’ni kurar. Lavey’e göre insanın yaptığı en büyük yanlışlardan biri yersiz iyiliklerdir. Satan Kilisesi’nin ve kendisinin felsefesine göre sadece istediğimiz zaman istediğimize karşı iyi olmalı, gerekirse bize kötü davrananları ezip yok etmeliyizdir. Hatta mezar taşında “hayattaki tek pişmanlığım yersiz yere iyi olduğum anlardır” yazmaktadır.

Belgeselde Şeytan Kilisesi’nin yada “the Black House” inanları ve Anton Lavey detaylı bir şekilde felsefelerini anlatırken onlara karşıt görüşte olanların da röportajlarına yer verilmiştir. Aynı zamanda Hristiyanlık ile ilgili düşüncelerini, Satanizm ile Hristiyanlığın ilişkisini anlatırken çeşitli tören ritüellerinden de performanslar sergilemişlerdir.  (daha&helliip;)

En çok bilinen ismiyle Italian Stallion, 1970 yapımı bir softcore adult filmi. Özellikle Sylvester Stallone’nin ilk filmi ve ilk başrolü olması dolayısıyla daha da çok ilgi toplayan film için Stallone’ye çalıştığı 2 gün için ödenen ücret ise yalnızca 200 dolar. Film 1970 yılında 8 mm olarak çekiliyor. 1976 yılında Rocky’nin bütün dünyayı kasıp kavurmasıyla film 35 mm olarak tekrar piyasaya sürülüyor ve bu sefer artık ünlü bir oyuncu olan başrol oyuncusunun ününü kullanmak maksadıyla Italian Stallion adıyla lanse ediliyor.

Senaryo oldukça sıradan. Stallone’nin canlandırdığı Stud, seks bağımlısı ve oldukça ateşli bir adamdır. Kız arkadaşı Kitty (Henrietta Holm) ise Stud ile aralarındaki zaman zaman sadomazoşist bir boyuta varan ilişkilerine çok bağlıdır. Stud bir gün bir ilan panosuna verecekleri partiye insanları davet etmek için bir ilan asar. Stud ve Kitty’nin evinde toplananlar grup seks yaparlar.

Stallone’nin 24 yaşındayken, sokaklarda yatmak zorunda kaldığı oldukça umutsuz bir anında karşısına çıkan bu rol için çoğu röportajında çaresizlikten bu teklifi kabul ettiğini açıklıyor. Hatta bir röportajında 200 dolar kazandığı bu rolü ya kabul etmesi gerektiğini ya da hırsızlık yapmayı seçmesi gerektiğini söylüyor. Ron Jeremy gibi bir gelecek Stallone’yi beklerken bambaşka bir kariyer planlaması yapıyor.

Filmde hardcore sahneler olmadığını belirtmek gerek. 2004 ve 2007 yılında Amerika’da DVD’si piyasaya sürülen filmin, 2008 yılında Almanya’da Roger Colmont tarafından hardcore versiyonu yapılmış fakat Stallone’nin yer aldığı bir hardcore versiyonu yok.  (daha&helliip;)

Pensilvanya kırsalında bir çiftçi yapmaması gereken bir şeyi yapar ve mühürlenip gömülen bir zombiyi yanlışlıkla mezarından çıkarır. Bu sırada bir grup universite öğrencisi gittikleri ormanda karşılaşacakları zombi saldırısından habersiz eğlenmektedir.

FleshEater’ın yönetmeni 1968 yapımı kült korku filmi Night of the Living Dead filminde mezarlıktaki açılış sahnesinde gördüğümüz bir zombiyi canlandıran S. William Hinzman. Hinzman’ın iki yönetmenlik denemesinden ikincisi olan filme Night of the Living Dead filminin gore versiyonu diyebiliriz. Hinzman bir röportajında filmi için “Night of the Living Dead’te eksik olan tek şey kandı. FleshEater’da ben bunu sunmak istiyorum.” diyerek aslında filmi kısaca özetliyor.

Hinzman, filmin yönetmenliğinin yanı sıra senaristliği ve yapımcılığını da üstlenen isim. Hatta filmde oyuncu olarak da karşımıza çıkıyor. Zombie Nosh, Revenge of the Living Zombies gibi farklı isimlerle de bilinen film, Night of the Living Dead filminin başarısız sayılabilecek bir rip-offu sayılsa da içerdiği gore sahneler ile izleyiciyi tatmin edecek türden.

Fazlasıyla gore sahnenin yer aldığı filmde çıplaklık da ön planda. Düşük bütçesine rağmen oldukça iyi özel efektlerin kullanıldığı Flasheater, prodüksiyon açısından başarılı. Müzikler ise zombiler ve ürkütücü atmosfer ile uyumlu ve aynı şekilde ürkütücü. Senaryo aslında klasik ve klişe olmuş ögeleri barındırıyor. (daha&helliip;)