Bruno Mattei’nin yönetmenliğini yaptığı film izleyici tarafından en çok Libidomania ismiyle bilinmekte. Birçok filmden sahnenin biraraya getirildiği filmin türü mondo. Birçok fetiş unsurun, seks showun, çıplaklığın yer aldığı film cinsellik üzerine kurgulanmış.

Mondo filmleri sömürü belgeselleri olarak tanımlamak mümkün. Genellikle tabu konuların işlendiği mondo filmleri için shockumentary terimi de kullanılmakta. Orijinal belgesel çekimleri gibi yansıtılmaya çalışılan sahneler aslında bir kurgunun ürünü olarak mondo filmlerde karşımıza çıkıyor.

Filmin yönetmeni Bruno Mattei ise geniş bir yelpazede filmler üreten bir isim. İstismar sinemasının birçok alt türüne ait filmlere imza atan Mattei, zaman zaman Vincent Dawn ismini de kullanmakta.

Başrollerinde Norbert Gastell, Esther Moser ve Mimmo Poli’nin yer aldığı filmde bir anlatıcının soğukkanlı anlatımıyla seksüel aktiviteler üzerine sözde bilimsel bir kurgu yaratılmaya çalışılmış. İlk olarak bir adamın iki Asyalı maskeli kadın ile olan ilişkisi gözler önüne seriliyor. Farklı yaşam tarzlarına tanık olduğumuz filmde eşcinsellikten, cinsiyet değiştirme operasyonuna kadar birçok konu sunuluyor.

Kendi ülkesi İtalya’da sansür problemi ile karşı karşıya kalan filmin Alman versiyonunda filmi sansürsüz izleyebilmek mümkün. Bu sebeple filmi Almanca dublajlı izlemek durumunda kalıyoruz. Film bu sebeple zaman zaman Alman pornosu hissi uyandırıyor izleyici üzerinde.  (daha&helliip;)

Nudie-Cuties: Zamanında bazı yapımcılar natürist vurgu olmaksızın açıkça çıplaklık içeren erotik içerikli filmlere imza atmışlardı. Yönetmenliğini Russ Meyer’ın yaptığı The Immoral Mr. Teas (1959) bu filmlerin ilkiydi.  Bu filmde çıplaklığın temsili başrol oyuncusunun çıplak kadınlar ile ilgili fantezileriyle hayat buluyordu. Filmin özelliklerinden biri de büyük göğüslü kadınların tercih edilmesiydi ve bu sonradan bu türün bir özelliği haline geldi. Film tezgah altından satılmayan ilk pornografik film oldu ve ticari başarıyı elde etti. Bunu takip eden birkaç yıl içinde “nudies” ya da “nudie-cuties” olarak adlandırılan ve yetişkin sinemaları için üretilen (ABD’de bunlara Grindhouse da deniliyordu) bir film furyası oluştu. Bu tür altında değerlendirilen filmler arasında Doris Wishman’ın bilim kurgu parodisi Nude on the Moon (1961), Herschell Gordon Lewis ve David F. Friedman filmi The Adventures of Lucky Pierre (1961) ve Ed Wood’un mezardan çıkmış üstsüz dansçılarla Western senaryoyu bir araya getirdiği horror-nudie filmi Orgy of the Dead (1965) ve bir hazine avcısı grubuna musallat olan vahşi ve üstsüz kızılderili kadınlarını konu alan Revenge of the Virgins (1959) sayılabilir. Bunlar gibi birçok film ve devam filmi çekildi. Hepsi düşük bütçeli ve genellikle düşük kaliteliydi. Yapımcıları çoğunlukla sanatsal bir çalışma dahi istemiyordu ama bu filmler oldukça karlıydı. Bu alandan çıkarak ana akıma kayan ve önemli başarılar elde eden tek yönetmen, kariyerini 1962’de Tonight for Sure ve The Bellboy and the Playgirls adlı iki nudie komediyi yazarak ve yöneterek başlayan  Francis Ford Coppola olmuştur. (daha&helliip;)

Franco’nun parlak başarılarından biri olan Bloody Moon disko müzikler çalan kostümlü bir havuz başı partisiyle açılır.  Çalıların arkasında saklanmış ve partideki kadınları gözetleyen şapşal suratlı ele avuca sığmaz delikanlı Miguel (Alexander Waechter) ile tanışıyoruz.  Bir yerlerden bir Mickey Mouse maskesi bulduktan sonra beğendiği kadının yanına gider ve sonra birlikte kadının evine gitmek için partiden ayrılırlar ama kadın Miguel’in aslında tanıdığını düşündüğü kişi olmadığını anladığı zaman gecesi göğsüne saplanan makas ile son bulur.  5 yıl sonrasına gittiğimiz zaman Miguel akıl hastanesinden taburcu olarak teyzesi Kontes Maria’nın (María Rubio) yatılı okulunda (Uluslararası Gençlik Kulübü Yatılı Dil Okulu) kız kardeşi Manuela’nın (Nadja Gerganoff) bakımı altına girer.    Miguel’in dönüşünden kısa süre sonra Kontes Maria esrarengiz bir şekilde yanarak ölür ve okul öğrencileri sırayla ölmeye başlar.  Bu durum filmdeki herkesin katil olabileceği bir slasher senaryosunu meydana getirir.  Katil bariz göründüğü gibi Miguel mi?  Yoksa zeka geriliği olan bahçevan mı?  Manuela ya da okuldaki kızlardan biri olabilir mi?

Film boyunca Miguel tuhaf ötesi bir insan olarak betimlenmiş.  Kampüs arazisinde dolaşarak kadınların duş almasını pencereden izliyor, sanki eski günlere dönmüşçesine çalıların arkasından insanları gözetliyor.  Filmde dikkati başka tarafa çekmek için ortaya atılan konular ile katilin kim olduğunu ya da bu ölümlerin arkasındaki nedenleri hiçbir zaman anlayamıyoruz, bu da filmin sonuna kadar tahmin etmeye devam etmemize neden oluyor.  Bildiğimiz şey ise katillerin aşağılık ve adi olduğudur.  Bloody Moon’un en şiddetli sahnesi ise elbette genç erkek çocuklardan biri izlerken kızlardan birinin kan banyosu eşliğinde testere ile doğrandığı sahnedir.

Senaryo burada kendisini hissettirmiyor ve bundan sonraki gelişmeler biraz tuhaf ama nereden bakarsanız bu bir Franco filmi.  Okul öğrencilerinden biri olan Angela (Olivia Pascal, Vanessa) arkadaşı Eva’nın bıçaklanarak (elbette tam göğsünden) öldürüldüğüne şahit olduğu zaman kimse ona inanmaz ve herkes cinayetlere karşı pasif bir tavır takınmıştır. (daha&helliip;)

Blood Feast (Kan Şöleni), senaryosu Allison Louise Downe imzasını taşıyan ve gore filmlerin babası (Godfather of Gore- Goredon) Herschell Gordon Lewis tarafından çekilen bir yapım. Sinema tarihinde ilk gore öğeleri taşıyan film olarak da bilinen Blood Feast, İngiltere’de yasaklı ‘video nasties‘ sınıfına sokulan en eski film.

Herschell Gordon Lewis’in yönetmenlik kariyeri,  “Living with Venus”, “The Adventures of Lucky Pierre”, “Daughter of the Sun” ve “Boin-n-g” gibi sexploitation filmleriyle başlar. Sinemada gore kapısını aralayan Blood Feast’in ardından türün klasikleri “Two Thousand Maniacs!” ve “Color Me Blood Red” gibi filmlere imza atar. Blood Feast ise Lewis’in en dikkat çeken filmlerinden biri olarak hafızalarda yerini alır.

Filmde hikâyemiz, bir kadının radyoda acımasızca katledilen başka bir kadının haberini dinlemesi ve ardından aynı senaryoya kurban gitmesiyle başlar. Bu olayların faili Mısır’da catering servisi sunan Fuad Ramses (Mal Arnold), filmin en başından itibaren izleyiciye gösterilir. Mısır Tanrıçası Ishtar’ı diriltmek konusunda takıntılı olan Fuad Ramses, katlettiği kadınların vücut parçalarından hazırlayacağı menü ile Ishtar’ı hayata döndürerek dünyaya hükmedeceğine inanmaktadır. Tüm bunlar olup biterken bir gün Dorothy Fremont (Lyn Bolton) Ramses’in dükkanına gelir ve kızı Suzette (eski Playboy güzellerinden Connie Mason) için doğumgünü partisi ziyafeti talep eder. Dorothy, Ramses’in Isthar ziyafetinin bir benzerini  hazırlayacağını öğrendiğinde bu egzotik fikre bayılır ancak tam olarak ne olduğundan hâliyle habersizdir.

Blood Feast, korkutucu olmak yerine eğlenceli olmayı seçmiştir. Abartılı kötü oyunculuklar ve yer yer güldüren öğeleriyle cuma gecesi arkadaşlarınızla toplanıp eğlenmek için açabileceğiniz bir film konumunda yer alabilir. (daha&helliip;)