James Michael Muro’nun yönetmenliğini yaptığı Street Trash (1987) adlı kült korku-komedi türündeki bu b-filmde Mike Lackey (Fred), Bill Chepil (Bill) Vic Noto (Bronson), Mark Sferrazza (Kevin), Jane Arakawa (Wendy) gibi oyuncular yer alıyor.

Bir araba mezarlığını evsizler mesken tutmuştur. Evsiz Fred, bir gün içki dükkanından 1 dolarlık ‘Viper’ adında 60 yıllık bir içki aşırır ve karşılaştığı evsiz bir arkadaşı da çaktırmadan Fred’in içkisini araklar ve tuvalete gider. Orada içkisinden keyifle bir yudum alır. Ama Viper kafasını güzel yapacağına anında etini eritir ve klozetin içine doğru akar gider. İçki dükkanında bu içkiden bir kasa stok olduğuna göre mahalle iyice karışacaktır. Bir de üstüne üstlük Polis Bill olaya dahil olur.

Evsizlerin başında, hiç yanından ayırmadığı insan kemiğinden silahı ile şiddet sever bir psikopat olan Bronson adında Vietnam gazisi vardır. Bronson’ın trafik ışıklarında vahşice öldürdüğü adam, kaldırımda yürürken eriyen bir evsizin üzerinden dökülen sıvıyla yüzü dağılan biri ve tecavüze uğrayıp öldürülen bir mafya babasının sevgilisi gibi tuhaf ölümler sonrasında evsizlerin mahallesi bayağı hareketlenir. Fakat kendi başlarına gelmeyince çok da umursamazlar. Hatta aralarında bir arkadaşlarının kopan cinsel organını birbirlerine atarak oyun bile oynarlar.

Street Trash filmi, yönetmen James M. Muro’nun 21 yaşında çektiği ilk ve son sinema filmi… Yönetmen, büyük bütçeli Hollywood filmlerinde (Titanic, Terminator 2: Judgment Day, Gone in Sixty Seconds, Parker…) kameramanlık ve görüntü yönetmenliği yaparak kariyerine devam ediyor. (daha&helliip;)

Phil Hardy’nin The Overlook Film Encyclopedia:  Horror adlı eseri gibi başucu kitapları Rollin’in filmlerinden etkileyici şekilde bahsetmiştir. Hardy, Lips of Blood’u “hoş ve ürkütücü” ve Requiem For a Vampire’yi de “delicesine coşkulu sadist bir şiir” şeklinde tanımlamıştır. Bunun yanı sıra Cathal Tohill ve Pete Tombs’un Immoral Tales adlı unutulmaz eserinde Rollin’in kariyerine yaklaşık 60 sayfa ayrılmış ve onu “rüyaların yaratıcısı” olarak tanımlayarak Rollin’in filmlerine en büyük övgüde bulunmuştur.

Rollin’in filmlerinin isimlerine baktığımız zaman bu filmler içerisindeki tuhaf görüntüler hakkında ipucu edinebilmek mümkün. Filmlerin içinde ise bizleri bol miktarda egzotik, sadist sapkınlık beklemektedir: denizin açıklarına sürüklenen bir tabutun içine hapsedilmiş aşıklar, bir vampir çiftin evlilik seremonisi, kendi kolunu ikiye ayırarak kendi kanını deliye dönmüş bir şekilde içen bir dişi vampir, kadın kurbanlarını bir zindanın duvarlarına zincirleyen bir grup vampir, bir gemi enkazından sağ kurtulanlara işkence yapan korsan mürettebat, sosyetik kadınların kan içme ritüeli için bir şatoda toplaması gibi. (daha&helliip;)

Bir İtalyan Katolik köyün sakinleri her yıl düzenlenen dini festivale hazırlanırken Debauchery gizlice her türlü ahlaksız davranışın zevkini sürmektedir.

Dükkanının önünden geçen genç kızlara yan gözle baktıktan sonra kendisini bir cinsel taşkınlık haline sokan köyün kasabı kendisini dondurucuya kapatır ve tavana asılı sığır gövdeleriyle ilişkiye girer. Bu sırada, büyükbabasının cenazesine katılan ve delirmemek için insanlarla iletişimini kesen genç bir kız kendi babasından –eşine şiddet uygulayan ve tecavüz eden alkolik bir komünist- hamile kalır ve isimsiz, İsa’ya benzeyen ve köyün yalnız kadınlarının fantezi malzemesi olan bir adam köyün çocuklarının hayranlığını kazanır. Daha sonra, tıp dergilerinden iç organ resimlerini keserek bunları fotomodellerin resimleri üzerine yapıştırmayı saplantı haline getirmiş ateist bir adam akıl hastası ve sağır eşinin tuvaletten su içmesini ve şiddetli bir seks krizi sırasında kanaması olan ve ölmek üzere olan bir adam üzerine hacet gidermesini izler. Bütün bunlar olurken kimse Katolik Kilisesine gitmeyi de ihmal etmez.

Sinematografi ve filmin müzikleri birinci sınıf ve filmin içeriği Şiddetli, Rahatsız Edici, İç Organlarla Dolu, Dehşet Verici ve Seksüel.

70’lerin ortalarında İtalya zor bir dönemden geçiyordu. Bu yıllar, terörizm ve suikastların yaşandığı, trenlerde bombaların patladığı ve insanların sokak ortasında soğukkanlı bir şekilde vurulduğu ‘Anni di Piombo’, kasvetli yıllardı. Bu dönemin çoğu İtalyan filmi insanların yüzlerinden ve gözlerinden okunabilen endişe ve huzursuzluğu yansıtıyor ve aynı bunalımı izleyiciye aktarıyordu. (daha&helliip;)

“Weather Report Girl” adlı mangadan ilham alınarak yapılmış olan bu film, Japonya’da Otenki – oneesan adıyla vizyona girmiş. Oslo Uluslararası Film Festivali’nde ödül almış ve başka festivallerde de yer almış. 1996 yılında ise nihayet tozlu raflardan alınarak sinemalarda da seyircilerle buluşmuş. Aynı zamanda 1996 yılında Japonya’da gişe hasılatında en başarılı olan filmlerden biri.

Bünyesinde Japon filmlerinin klasik unsurlarını görebiliyoruz : erotizm, dövüş sanatları ve müzik gibi. Bunun yanında, vizyona girdiği dönemde diğer filmlerin arasından sıyrılıp ön plana çıkmayı başarmış ve genelde olumlu eleştiriler almış.

Konusunu ve içeriğini biraz incelersek, başrolde Keiko Nakadai adlı karakter var. (Japon softcore kraliçesi Kei Mizutani tarafından canlandırılmış.)

Filmin adından da görüldüğü gibi, hava durumu sunucuları başroldeki karakterleri oluşturuyor. Zamanla, Keiko bununla kalmıyor ve tüm gazetelerde onunla ilgili haberler çıkıyor.

Japonlarla ilgili her şeyde olduğu gibi bu filmde de envai çeşit enteresanlık bulunmakta. Gerçekten iyi bir “kötü film” olduğunu da söyleyebiliriz. Komedi, softcore, aksiyon ve bazen de müzikal olmak üzere farklı türleri bir arada bulundurması da ilgi çekici bir unsur.  Ayrıca öyle bir hız yakalanmış ki filmin süresi boyunca sıkılmıyorsunuz çünkü eğlendirmeye yetecek kadar eğlence unsuru barındırıyor. Tabi ki öneriyoruz. (daha&helliip;)