Harmony Korine yönetmenliğinde 2009 yılında patlatılan bir film Trash Humpers. Tam patlayamamış ama konu bu değil. Aslında tam bir çöp film örneği. 2010 İstanbul Film Festivali programında yer aldıktan sonra ortadan kaybolur gibi olan bu film, yönetmenin altkültür eleştirisi üzerine. Bu aralar deneysel ve minimal film yapma kaygıları devam ederken, hiç kasmadan handcam görünümüyle çekilen ve yine ürkütücü bir yapım.

Filmde; aslında son zamanlardaki “peepingtom” artışına tanıklık ettirmeye çalışmakla birlikte, onun dışında düzgün konuşma olmaksızın sadece seslerle, seslerin toplama biçimleri tartılmış bir yandan. Mubi’de karşıma tesadüfen çıkan “çöpcinsel” adlı türkçe çevrimiyle izlediğim Trash Humpers aslında yeni bir turbo burlesk! Maskeli mutantımsı insanlar, ucubemsi görünümüyle dikkat çekerken diğer yandan da sadece seslerle iletişime geçmeye çalışan bu insanların çevreyle etkileşimleri,birbirleriyle olan cinsel münasebetleri çöplük yönünden bir hayli eğlenceli. Filmde yer alan vandalizm hemen hemen filmin başından sonuna kadar devam ediyor. Oyuncular arasında filmi hem yazan hem yöneten Korine de yer alıyor ama makyajın altından seçebilmek pek mümkün değil. Filme denk geldikten sonra açıp baktığım bu “bir yerlerden tanıdık gelen” yönetmen pek yabancı değil aslında. Zamanında “Good Will Hunting” te karşımıza çıkan Korine; şu bilinen 1995 yapımı “Kids” in yazarı aynı zamanda.1997 yapımı Gummo -ki sanırım en bilinen işi bu-, Şizofren Julien’i (Julien Donkey- Boy) aynı zamanda kardeşi Avi Korine ile birlikte yazdığı komedi dram “Mister Lonely” i çeken insan.

(Süprizi bozmak istememekle birlikte) *spoiler*
Adından da anlaşılacağı üzere -trash- olay dolu, Tennessee’de yer alan Nashville’in gözetleyen insan formunda deforme olan sakinleri çöpleri rahatsız ediyor! çöp kutusuna dadanan freakimsiler sokağa zarar veriyorlar, bozuyorlar,her şeyi kırıp döküyorlar, sevişiyorlar, atlıyorlar,zıplıyorlar,böğürüyorlar. Özellikle inleme ve kahkaha sesleri hem ayrı bir tuhaf hem de çok eğlenceli. Sanırım siren sesleri çıkartmamız istenseydi o şekilde bağırmamız beklenirdi. Bütün bunlar olurken elde gezdirilen bebek ve diğer “doll” olayı gelişimi ise tam seyirlik.

Filmde yer alan sesler yüzünden soundtrack arama kaygısı duymamaya şaşmamak gerek. Ama kimdir,nedir derken “band” soundtracki beklememekte haklı çıkıyorsunuz. Chicago’da yer alan “Drag City” bir sürü indie gruplarının, sanatçıların,fotoğrafçıların ve projelerinin aynı zamanda reklamında uzmanlaşmış bir isim. film boyunca “make it..make it..” süregelen -ki bence asıl soundtracki bu- weirdomsu tekerleme dile dolanıyor.

Ama böğürmeler sırasında arka fondaki sesleri bilmek istiyorum derseniz; ***wikipedia’dan özetle
***
“Trashy Torch Song Lullaby” (1:21)
“Rumble” (0:22)
“Night Time” (1:16)
“Three Little Devils” (0:50)
“Chitshit” (0:49)
“Kitchen Strangulation” (2:07)
“You Girls Juss Suck Large Fat Penis” (5:06)
“Sweet Night” (0:51)
“Sleep My Darlin” (2:11)
***
Tuvalette doğum günü kutlamaları,düşük bütçe, kara-komedi, az kan ve bol çöp bulunduran aynı zamanda başrolünde çöp kutusu bulunduran kült film “Trash Humpers” 78 dakika boyunca tahammül edebilecek olanlar için bir hazine.

Yazan: Yağmur Özdemir