1976 yapımı film, Hammer korku filmlerinin son filmlerinden ve bana göre en iyilerinden. 1953 Dennis Wheatley romanından uyarlanan film, Hammer’in Wheatley romanlarından uyarladığı ikinci filmdir. İlki ise The Devil Rides Out isimli filmdir.

Film başlarken, Katolik kilisesinden sapkınlık nedeniyle afaroz edilen, rahip elbisesi içindeki Peder Michael Rayner’in kötü bakışlarıyla karşılaşırız. Filmin temel konusu, daha önce sözü edilen Rahip Rayner ve onun sapkın satanist tarikatının şeytan Ashtaroth’u, genç bir rahibe olan Catherine Beddow’un 18. doğum gününde, onun bedeniyle dünyaya getirmeye ve bu şekilde yeni bir düzen kurmaya çalışması üzerine kurulu. Genç rahibe Catherine, Nastassja Kinski tarafından canlandırılıyor. Kinski bu filmde 15 yaşında olmasına rağmen filmde sunduğu çıplaklıkla büyük dikkat çekmesinin yanı sıra eleştiri oklarının da hedefi oluyor.

Amerikalı, okült roman yazarı  John Verney (Richard Widmark), Catherine’e yardım etmeye çalışır ama asıl amacı genç kadının hikayesinden faydalanmaktır. Bir süre sonra boyunu aşan bir işe bulaştığının farkına varır. Filmin ritmi ne çok yavaş ne de çok hızlı. Romancının, Peder Rayner ve Satanistlerin kara büyüleriyle mücadele ettiği filmin dramatik hikayesi uygun bir hızda takip ediyor.

Film büyük oranda, Wheatley’in romanlarının ana konusu olan Satanizm ve kara büyü temalarını işliyor.  Filmdeki Satanist ve kara büyü sahneleri, gerçeğine pek benzemese de, filme inanılırlık kazandırmayı başarmış sayılır. Bu durum büyük oranda, Wheatley’in Astaroth tarikatı takipçileri ile ilgili yazdığı kısımların, gerçekten var olan okültist gruplara benzememesinden kaynaklanıyor. Ama herşeye rağmen film yine de yüksek düzeyde ve gerçekçi bakış açısıyla yansıtılmış birçok okültist teori de barındırıyor.

Bu film tartışılırken, Rosemary’s Baby filmiyle sık sık karşılaştırılır. Birbirleriyle net olarak uyum sağladıkları noktalar mevcut olmasına rağmen bu film gerçekten farklı ve kendisini  sıradan bir doğaüstü macera filmi olarak görmememiz için gereğinden fazla orjinallikler barındırıyor.

Sonunu anlatmayacağım ama, yine de filmin en zayıf parçasının, son sahne olduğunu ve filmi tamamlanmamış hissettiğimi belirtmeliyim. Bu küçük ayrıntı filmin tamamını öldürmek için yeterli değil, ama her izleyişimde dikkatimi çeken bir noktadır. Yine de sevgili izleyiciler, bu durumun sizi filmi izlemekten alıkoymasına izin vermeyin!

Toparlamak gerekirse, her zaman beğenimi kazanan bu film tür içinde kişisel favorimdir ve hatta 1970’lerde gösterime giren Hammer filmlerinden en iyilerinden biri olduğunu da söyleyebilirim.

Tolga Demirtaş (tolga@iyikotufilm.com)