Film 60lı yılların hippi gençliğine ve uyuşturucuya bir bakış içeriyor fakat bu bakış eleştirel bir yaklaşıma sahip değil. Hatta alttan alta bunu teşvik ettiğini bile söyleyebiliriz. Roger Corman 60lı yıllarda birçok Edgar Allen Poe uyarlamaları çekiyordu, bu filmde de bu uyarlamaların etkisinde kaldığını görüyoruz.

Film diğer birçok Roger Corman filminde olduğu gibi harika bir kadroya sahip. Peter Fonda, Bruce Dern, Salle Sachse, Dennis Hopper, Susan Strasberg, Dick Miller, Luana Anders, Peter Bogdanovich ve senaryoda Jack Nicholson tarafından yazılmış. Senaryoda Jack Nicholson’un o dönem yaşadığı olaylardan esinlendiğini görüyoruz. (bir dönem LSD kullanması, eşiyle yaşadığı problemler, vs.). Filmde Corman ve Nicholson da dahil, Dennis Hopper ve Peter Fonda da o dönemde LSD kullanmışlar, bu da filme bir gerçeklik katmış.

Filmin konusuna gelecek olursak, Paul (Peter Fonda) TV reklamları çeken bir yönetmendir. Eşiyle yaşadığı problemlerden ötürü depresyondadır. Hippi arkadaşlarının da etkisiyle LSD kullanmaya başlar. Filmde Paul’ü çoğunlukla LSD’nin etkisiyle düşler âleminde, farklı mekânlarda, farklı kostümlerle görüyoruz.  Paul seyirciye pek de sempatik gelmeyen pasif bir karakter; fakat performansı oldukça tatmin edici. Filmdeki halüsinasyon efektleri dönemin teknik koşullarına göre oldukça iyi. Filmi izlemeye karar vermemdeki en büyük etkenlerden ilki senaryonun Jack Nicholson tarafından yazılması, diğeri de Dennis Hooper’ın oynuyor olmasıydı. Belki sizin için de bu iki unsur filmi izlemeniz için etkili olabilir.

Not: Filmin afişinde kullanılan yazı karakterini The Trip adındaki bir Rock grubu da albümlerinde kullanınca filmin yapımcılarıyla uzun süre mahkemelik olmuşlar. Neyse ki grup 90’lı yıllarda dağılınca bu sorunda ortadan kalmış oldu.