Sweet Home veya çekiklerin diyarındaki ismiyle Suito Homu tam anlamıyla bir ilklerin filmi. Yönetmen Kiyoshi Kurosawa, Sweet Home’dan önce vasat pinku ve drama\komedi tarzı filmler çeken bir yönetmenken bu filmle yıldızı parlamış. Zaten yönetmenin sonraki filmlerinin ağırlıklı olarak gerilim türündeki baÅŸarılı örnekler vermesini de Sweet Home’da kendisini bulmasına baÄŸlıyorum. Bilmeyenler için, oyunculuk da yapan yönetmenin filmografisinde Retribution (Sakebi), Reincarnation (Rinne), Charisma (Karisuma), benim çok sevdiÄŸim ve hatta yönetmenin öncesindeki bütün filmlerini “vasat” olarak saydığı Cure (Kyua) ve Türk sinemasını takip edenleri yakından ilgilendiren Pulse (Kairo) adlı filmler var. Hatırlarsanız 2006 yılında çıkan Dabbe isimli garabetin yönetmeni Hasan KaracadaÄŸ, filmini resmen sahne sahne Pulse’dan çal… Daha doÄŸrusu Kiyoshi Kurosawa icat ettiÄŸi zaman makinası ile geleceÄŸe giderek Dabbe’yi izledikten ve çok beÄŸendikten sonra 2001 yılına geri dönüp Dabbe’deki beÄŸendiÄŸi sahneleri kendi filmi olan Pulse’da kullanmıştı. Pulse daha sonra yine Pulse olarak Amerikalılar tarafından çekilmiÅŸti ve hatta yerli sinema sitelerindeki bazı kendini bilmezler tarafından Dabbe’den araklanmış olarak nitelendirilmiÅŸti. Gerçi leÅŸ bir filmdi.

Sweet Home’a geri döndüğümüzde aslında filmin Kiyoshi Kurosawa’dan ziyade yapımcısı Jûzô Itami’nin filmi olduÄŸu gibi bir söylentiyle karşılaşıyoruz. Film sinemalardaki gösterimi bittikten sonra video ve televizyon versiyonları hazırlandığı sırada filmde de ufak bir rolde görünen yapımcı Itami filme el atmış, baÅŸtan kurgulamış, bazı yerlere efektler eklemiÅŸ ve filmi böyle pazarlamış. Filmin sinemalarda gösterilen orijinal hali ise hala TOHO Stüdyoları’nın arÅŸivinde durmasına raÄŸmen son kullanıcı olan bizim yani izleyicilerin ulaÅŸabileceÄŸi bir halde piyasaya sürülmüş deÄŸil. Bu olay yüzünden Itami’yi mahkemeye veren Kurosawa, davayı kaybedince stüdyolar tarafından kara listeye alınmış ve kendi yolunu çizmiÅŸ. Zaten yönetmenin diÄŸer filmlerine aÅŸinaysanız Sweet Home’da Kurosawa’nın psikolojik yönden izleyiciyi sarsan, mesafeli duran soÄŸuk ve ürpertici tonuyla karşılaÅŸamayınca ÅŸaşırmanız muhtemel. Film tam anlamıyla giÅŸe için çekilmiÅŸ. Seksenli yıllardaki Hollywood’dan çıkmış, ÅŸaşırtmayan ama bol bol eÄŸlendiren korku filmlerinin Japon oyuncularla çekilmiÅŸ bir varyasyonu gibi duruyor. Tabii bu Itami’nin etkisi de olabilir.

Film, bir televizyon ekibinin belgesel çekme amacıyla zamanında Ichiro adlı bir ressamın ailesiyle beraber yaÅŸadığı ve yaklaşık 30 yıldır kimsenin uÄŸramadığı bir köşke gelmesiyle baÅŸlıyor. Yerli halk tarafından lanetli olarak bilinen köşkte Mamiya Ichiro’nun kimse tarafından bilinmeyen duvar resimlerini çekmeye gelen beÅŸ kiÅŸilik ekibin yavaÅŸ yavaÅŸ köşkteki lanetle yüzleÅŸmesini anlatan film bana Hausu ve biraz da Evil Dead Trap adlı filmleri anımsattı. YavaÅŸ yavaÅŸ dedim çünkü hakikatten olaylar yavaÅŸ yavaÅŸ geliÅŸiyor. Ekibi köşke gelinlik çaÄŸdaki kızı ile gelen yapımcı, yönetmen kadın, sunucu kadın ve kadın delisi -hatta sık sık sunucu hatuna yazan- kameraman oluÅŸturuyor. Duvarları temizleyip aradıklarından fazla resimle karşılaÅŸan ekip aslında bir nevi köşkün hikayesine de tanıklık etmiÅŸ oluyor. Ichiro’nun karısının yanlışlıkla çocuÄŸunun ölümüne sebep olup öldükten sonra eve musallat olduÄŸunu görüyoruz ve aksiyon baÅŸlıyor. Fakat filmin iki saate yakın süresinin ilk kırkbeÅŸ dakikasında pek kayda deÄŸer bir ÅŸey olmuyor. Ama sonrasında baÅŸlıyor ve dur durak bilmiyor. Filmin özel efektlerinden Exorcist, Scanners, Godfather ve The Sentinel gibi bir çok filmde de görev almış olan Amerikalı görsel efekt uzmanı Dick Smith’in sorumlu olduÄŸunu bilmek belki biraz daha ilginizi çeker.

Sweet Home, aynı zamanda oyun dünyasında “survival horror” diye bilinen türün neferi. 1989 senesinde film gösterime girer girmez aynı isimde ve aynı temada bir Famicom -veya daha bilinen adıyla NES- oyunu piyasaya sürülmüş. RPG oyunu olmasına raÄŸmen geçtiÄŸi lanetli köşkteki yaratıklara karşı hayatta kalmaya çalışma hissini gayet güzel verdiÄŸi için oyun 7 sene sonra, 1996 yılında içindeki rol yapma ögeleri çıkartılarak hala devam eden -ve sürekli evrimleÅŸen- bir franchise’a dönüşmüş. Bu franchise ise tahmin ettiÄŸiniz -belki de edemediÄŸiniz- üzere Resident Evil serisi. Oyundaki konağın içindeki izolasyon duygusu, bulmacalar, inventory sistemi ve hatta yükleme ekranı olarak kullanılan açılan kapı görüntüsü bile aynen kullanılmış. Ä°ÅŸin ilginç tarafı ise ikisi de aynı anda piyasaya çıkmış olduÄŸu için “film mi oyundan uyarlandı, yoksa oyun mu filmden uyarlandı” sorusuna bir cevap bulunamaması.

Lanetli ev temasından hoşlanıyorsanız ve eğer Hausu isimli şaheseri izlemediyseniz (çılgınlığı başınızı döndürebilir) Sweet Home, bu konseptin Asya sularında vücut bulmuş hallerine giriş yapmak için iyi bir fırsat.

Yazan: Mert Kutay (mert@iyikotufilm.com)