Irza tecavüz ve intikam temalı filmlerin içinde belkide en kayda değer filmlerin başında MS 45 geliyor. Bu tarz yapılan filmlere baktığımızda Straw Dogs (1971), Last House on the Left (1972), I spit on your Grave (1978) vs. tecavüze uğrayan kadının ya buna açık kapı bıraktığını ya da güzelliğiyle erkekleri baştan çıkarttığını görüyoruz.  MS 45’te ise tam tersi filmdeki kahramanımız dilsiz ve erkeklerin dikkatini çekebilecek bir tip değilken bile tecavüze uğraması cinsel şiddetin sınırları olmadığını bizlere gösteriyor.

Film aşırı feminist bir kadın yönetmenin elinden çıkmış gibi. Ama yönetmen koltuğunda ilk uzun metrajlı filmi porno ( 9 Lives of a West Pussy (1976) ) olan bir yönetmen var: Abel Ferrara. Bence filmografisinde en iyi filmi MS 45 diyebilirim.

Zoë Tamerlis bu unutulmaz Thana rolünü oynadığında henüz 17 yaşında bir genç kızdı. Olağanüstü performansında çok başarılı kullandığı mimiklerinin ve vücut dilinin etkisi büyük. Yalnızlığı, korkuyu, acıyı, üzüntüyü, öfkeyi, ihaneti ve umutsuzluğu çok iyi yansıtıyor izleyiciye. Abel Ferrara açık bir şekilde genç Catherine Deneuve’nin oynadığı(güç bela konuşan, tecavüz korkusu olan ve aklen kötüye giden bir kız) Roman Polanski’nin Repulsion(1965) filminden etkilenmiş demek yanlış olmaz. Ayrıca bazı yorumcular Ms.45’i Repulsion ve Death Wish (Michael Winner,1974)’in birleşimi olarak da tanımlamakta. 70’lerde çekilmiş tecavüz konusunu işleyen birçok exploitation filminde, Rape squad(1974) ve I Spit On Your Grave(1978) de dâhil olmak üzere, mağdur kendisine tecavüz edenden bir intikam almanın peşindedir.Filmin başlangıcında başrol oyuncumuz Thana’yı gayet utangaç ve içine kapanık olarak görüyoruz. Siyah bir mont, bileklerine kadar uzanan bir etek ve beyaz bir tişörtün içinde bir liseli genç kız görünümü çiziyor. İşten eve dönüş yolunda uğradığı iki korkunç tecavüz aslında Amerikan ve Avrupa sinemasının tecavüz filmlerindeki farkını da bize gösteriyor. Amerikan filmlerinde genellikle mağdure tecavüzcüsünden intikam alır; fakat Avrupa filmlerinde intikam alma çok nadirdir. (Alan Clarke’ın Scum(1979) filminde ve Baise Moi(2000) de olduğu gibi.

Nicholas St.John’un senaryosu toplumun her ne kademesinde olursa olsun tecavüzün, kadına yönelik istismarın kadınların karşılaştığı büyük bir sorun olduğunu gösteriyor. Filmde Thana bir kurbandan intikam meleğine dönüşüyor. Tamerlis’in ortaya koyduğu performans tecavüzün yarattığı korku ve strese dayalı travmatik durumu oldukça başarılı bir şekilde yansıtıyor. Ferrara filmde Tamerlis’i çıplak göstermeyerek bazı izleyicilerin beklentilerini karşılamıyor.

Tecavüzden sonra Thana da gözle görülür bir değişiklik olur. Bu değişiklik hem kıyafetlerine hem de kişiliğine yansır. Yüzündeki çekingen ve korkak ifade yerini soğuk ve saldırgan bir ifadeye bırakır. Başrol oyuncusu Tamerlis, Danny Peary ile yaptığı bir röportajında Thana’nın filmdeki arkadaşı Laurie ile ilişkisi hakkında şu şeklide bir yorumda bulunuyor: “ilk başlarda Thana Laurie’ye hayranlık duyuyor; fakat sonraları bu hayranlık yerini küçümsemeye bırakıyor. Laurie erkekler hakkında çok konuşan; fakat ikiyüzlü birisi. Thana ise konuşamıyor bu sebeple tepkisini göstermenin tek yolu harekete geçmek ki bu da daha dürüst olanı.”

Filmin sonunda Thana bir ofis partisine gider. Partiye kışkırtıcı bir rahibe kostümüyle katılır. Aslında partide giyilen kıyafetler belirgin bir anlam taşımakta. Örneğin partide Thana’nın dans ettiği patronu Kont Drakula kostümü giyer. Kont drakula bakire masum kızların kanını emen, onları bir seks objesi olarak gören bir vampir. Thana ağır çekimde partideki erkekleri tek tek öldürmeye başlar. En sonunda öldürdüğü kişi ise gelin kıyafeti giymiş bir adamdır. Burada gelin kıyafeti ile kadının evlilik ile erkeğin sosyal egemenliği altına girmesine gönderme yapılıyor. Bu sırada partide olan Laurie eline geçirdiği bıçağı Thana’nın sırtına saplar. Fakat burada da bir metafor vardır. Laurie elindeki bıçağı bacaklarının arasında ereksiyon olmuş bir erkek penisi gibi tutar ve Thana’ya saplar. Bu sırada arkasını dönen Thana’dan film boyunca ağzından çıkan tek kelimeyi duyarız: “sister”

Öteki Sinema‘da yazdığım kendi yazımdır.