Fotografando Patrizia yasaklanmış, düşüncesi bile insanı rahatsız eden bir duygunun, tutkunun işlendiği bir film. Açıklanamayacak, ifşa edilemeyecek bir aşkın erotik hikayesi… İki kardeşin erotik hikayesi…

70’li yıllar İtalyan erotik filmlerine baktığımızda komedi unsurunun erotizmden daha etkili olduğunu görüyoruz. İtalya’da bizdeki gibi kayıp yıllar olarak nitelendirilen 70’li yıllardan sonra İtalyan sineması yeni arayışlara giriyor. Fotografando Patrizia da bu arayışların belki de en iyi örneklerinden biri.

Filmimiz çok alışık olmadığımız, duyduğumuzda ise insanın tüylerini diken diken eden bir konuya sahip.

Patrizia (Monica Guerritore) başarılı bir moda tasarımcısıdır. Erkek kardeşi Emilio (Lorenzo Lena) ise içine kapanık, hastalık hastası, gününü TV karşısında geçiren bir gençtir. İki kardeşin yolları annelerinin ölümüyle tekrar kesişir. Kardeşinin sorumluluğunu üstlenen Patrizia aynı zamanda onun bu içine kapanık halinden uzaklaştırmaya gayret gösterir. Emilio hemen hemen bütün gününü televizyon karşısında oyun oynayarak ya da porno filmler izleyerek geçirmektedir. Sokakta çocukların bisiklete bindiğini gördüğü sahne ise oldukça ilginçtir. Zira Emilio dışarıdaki çocuklara acınası bir yüz ifadesiyle bakar ve hemen içerideki spor salonlarındakine benzer bir bisiklete biner. Emilio, ablası Patrizia’nın özel hayatını da dikkatli bir biçimde izlemektedir. Erkek arkadaşlarıyla ilişkilerini gizli gizli takip eder. İki kardeş artık birbirlerinin özel dünyasıyla o kadar iç içedirler ki duygusal anlamda da bir birlerine yaklaşırlar. Patrizia duştan çıktığı bir sahnede kardeşine bir anne gibi sarılır. İki kardeşin sevgi dolu bu kucaklaşması Patrizia’nın kardeşinin ereksiyon halindeki penisini fark etmesiyle sonra erer. İki kardeş arasında bir süre sonra seksüel bir ilişki başlar.

Filmin en güzel yanlarından biride güzelliğini gözler önüne seren Monica Guerritore. Güzel aktirist filmde kariyerinin en iyi performansını sergilermiş. Genelde yan rollerde izlediğimiz Guerritore tiyatrodan sinemaya geçiş yapan bir oyuncu. 13 yaşında sahnelere adımını atan oyuncu kariyerinde iyi bir karakter oyuncusu olarak başlamış.

Yönetmen Salvatori Samperi’yi genelde tipik İtalyan işi komedilerde ve dramlarda izliyoruz. Samperi, Malezia’da da farklı bir konuyu işlemiş burjuva aile yapısının bir bakıma bir eleştirisini izlemiştik. Bu filmde de böylesi bir eleştirel yönün olduğunu söylemek mümkün. Bunun yanı sıra filmin atmosferi de oldukça etkileyici 80’lere ait bir film olduğuna inanmak güç. Birkaç küçük detay dışında tarihini bilmeseydim filmin kesinlikle 90’lara ait olduğunu söyleyebilirdim.