Quentin Tarantino’nun “Kill Bill”inin beslendiği kanallar saymakla bitmiyor. Bahsedeceğim bu film de yönetmenin kendi itirafına göre büyük bir esin kaynağı olmuş.  Women in Prison türünün ilk örnekleri olan “The Big Doll House” ve “The Big Bird Cage” gibi, Pam Grier’i Pam Grier yapan zenci istismar klasikleri “Coffy” ve “Foxy Brown” gibi kült filmlerin yönetmeni, ayrıca Sid Haig’i keşfeden adam diyebileceğimiz Amerikan istismar sinemasının babası Jack Hill’in son dönem başyapıtı bu film basitçe, kriminal bir teen age kız grubu içinde gerçekleşen kıskançlık, iktidar kavgası ve bağımsızlık mücadelesi hakkında ilerliyor. Tabii ki cinayetler, acımasızlık, çete kavgaları ve silahlı çatışmaların karşı tarafında beceriksiz polisler ve lezbiyen gardiyanlarla temsil edilen devlet organları konumlanıyor.

Lace, illegal bir kız çetesi olan “Dagger Debs”in lideridir. Fakat bu çete maalesef bağımsız değildir; “Silver Daggers” adlı erkek çetesinin, kızlardan oluşmuş yan kuruluşu gibi durmaktadır. Bu erkek grubunun lideri olan Dominic ile Lace sevgilidirler. Bir hamburger salonunda sessiz gibi duran Maggie adlı kıza sataşan kızlar zorlu bir rakiple karşılaştıklarını anlarlar. Maggie kabadayılığa kabadayılıkla cevap verir. Lace bu kıza ısınır ve gruba almaya karar verir. Fakat çetenin ikinci kızı konumundaki tek gözü bantlı Patch bu durumu kıskançlıkla karşılar ve Lace’i Maggie’ye karşı doldurmaya başlar. Haksız da değildir. Çünkü Dominic Maggie’ye kafayı takmıştır; hatta onu evine kadar takip eder ve kız tecavüze eder (tecavüz gibi görünse de Maggie bundan zevk alır).

O sırada liseye yeni bir erke çetesinin lideri transfer olur. Crabs adındaki bu gıcık delikanlı, yoksullara yemek dağıtan bir yardım kuruluşu paravanında uyuşturucu ticareti yapmaktadır. Crabs ile Silver Daggers ezeli düşmandırlar ve aralarındaki gerginlik hızla sıcak savaşa dönüşür. Maggie gruptaki güvenini artırmaya çalışsa da Patch ve Lace’in nefretini üzerine çekmeye başlar. (daha&helliip;)

Woman in Cages, yönetmenliği Gerardo de Leon’a ait 1971 yapımı exploitation türünün bir alt türü olan bir woman in prison filmi. Yapımcılığı Roger Corman’a ait olan filmin, oyuncu kadrosunda ise Jennifer Gan, Judith M.Brown, Roberta Collins ve Pam Grier yer alıyor.

Jeff (Jennifer Gan), azılı bir suçlu olan erkek arkadaşı Rudy’e (Charlie Davao) ait olan eroini taşırken polis tarafından yakalanır ve hapse yollanır. Erkek arkadaşı konu hakkında konuşmamasını ve ağzını kapalı tutmasını, elinden gelenin en iyisini yapıp onu hapisten çıkaracağını söyler. Fakat Rudy’nin başka planları vardır. Jeff ise hapishaneye gittiğinde oldukça zorba tavırları olan başgardiyan Alabama (Pam Grier) ve “the playpen” (oyun odası) olarak adlandırılan sadistik bir işkence odasıyla karşılaşır.

Filipinler ve Amerika ortak yapımı olan film, bir B-film devi Roger Corman’a ait New World Pictures tarafından çekildi. 1970 yılında Roger Corman tarafından kurulan bu film şirketi, 1983 yılında Corman tarafından satılıyor.  Corman’a ait olduğu dönemde exploitation türünde birçok filme imza atan şirket, dönemin düşük bütçeli filmlerinin distribütörlüğünü yapıyor.

Woman in Cages, içinde her şeyden biraz barındıran bir film. Çıplaklık bolca ve sebepsiz yere kullanılmış, şiddet ise oldukça kaba ve sömürücü. Her ne kadar senaryo çok komplike olmasa da ve bazı performanslar oldukça vasat da olsa film beklentileri karşılayabilecek türden. Filmin oyuncu kadrosu yine 1971 yapımı bir New World Pictures filmi olan Big Doll House’dan birçok oyuncuyu barındırıyor. (daha&helliip;)

Biker filmler, 50’lerin başından itibaren sinemada yer almaya başlamış, istismar sinemasının bir alt türünü oluşturmuştur. Karakterlerini anlaşılacağı üzere motosiklet kullanan asi gençler oluşturur. Bu gençler çoğunlukla illegal biçimde toplanan bir motosiklet kulübünün üyeleridir. Bu türden kulüpler 40’lı yılların sonunda, 2. Dünya Savaşı’nın sonrasında Amerika’nın batı kıyılarında açılmaya başlamış.  Bu kültürün sinemaya ilk yansıması ise, 1953 yapımı Marlon Brando’nun oynadığı The Wild One filmiyle olmuş. 65 yılında Russ  Meyer’in Motorpsycho filminin ardından, 66 yılında The Wild Angels ve 67 yılında Devil’s Angels filmleri gelmiş. Fakat tür asıl başarıyı ve ünü 60’ların ortasında Hells Angels on Wheels ile yakalamıştır. Birçok bağımsız film yapımcısı 70’lerin başlarına kadar, düşük bütçeli biker filmleri yapmışlar. 70’lerin başından itibaren de biker film trendi yavaş yavaş geçmeye başlamıştır. Ayrıca birçok ünlü aktör, ilk oyunculuk denemelerini bu türe ait filmlerde gerçekleştirmiştir. Jack Nicholson, Bruce Dern, Harry Dean, Dennis Hopper bu aktörlerden bazıları.

Yönetmenliğini Joe Viola’nın yaptığı Angels Hard as They Come, biker filmler içerisinde önemli bir yere sahip filmlerden. Yapımcılığı ve senaristliğini Jonathan Demme’nin üstlendiği film, 60’lar ve 70’ler istismar sineması severler için biçilmiş kaftan adeta. (daha&helliip;)

Linda Blair 80’lerin boyunca istismar filmlerinin en aranılan ismi olmuştu. The Exorcist ile yükselişe geçen yıldız, Tv filmi Born Innocent ve Sybil Danning ve Tamara Dobson ile birlikte oynadığı women-in-prison klasiği Chained Heat ile de ününü pekiştirdi. 1984 yılında yönetmen Danny Steinmann’ın filmi Savage Streets’de rol aldı. Danny Steinmann 70’lerin softcore klasiği High Rise’ın, ayrıca Friday the 13th Part V: A New Beginning’in de yönetmenidir. Savage Streets, Death Wish, MS. 45 ve I Spit on your Grave’den de esintiler taşımaktadır. Ayrıca filmde ertesi yıl The Return of the Living Dead filminde de rol alan Linnea Quigley rol almakta.

Feisty Brenda (Linda Blair) kızlardan oluşan bir punk çetesinin çetin lideridir. Heyecan ve macera arayarak geceleri şehri dolaşmaktadırlar. Brenda’nın Heather (Linnea Quigley) adında sağır ve dilsiz bir kız kardeşi vardır. Kız kardeşi şehrin belalı bir çete üyesi tarafından tecavüze uğrar ve F. Brenda’nın bir arkadaşı öldürülür. Bunun üzerine adaleti kendi elleriyle sağlamaya çalışır, intikamını almaya yemin eder ve çete üyeleriyle savaşır.

Savage Streets istismar sinemasının birçok özelliğini içinde barındıran bir film: gereksiz çıplaklık, grafik şiddet, bolca küfür ve anlamsız bir mizah anlayışı. Yönetmen Steinmann filmde sosyal bir mesaj kaygısı gütmemiş, tek niyeti insanların eğlenmesi ve bazı sahnelerde şoke olması. Örneğin filmin konusu ile alakası olmayan Brenda’nın bir sınıf arkadaşıyla okulun duşunda kavga ettiği ve arkasında çıplak kızların bulunduğu sahneyi sırf genç izleyicinin ağzını sulandırmak için kullanmış. (daha&helliip;)