Altmışların sonu ve yetmişli yılların başında ingiliz korku sinemasında kısa bir süre varlık gösteren ve “Folk Horror” olarak adlandırılan alt türü, “Wicker Man” filmi çerçevesinde anlatmaya çalışmış, bu arada türün bilinen örneklerinden birkaç ismi de zikretmiştik. İngiliz folklorünün pagan inanışlarıyla hristiyanlık dini arasında bir yerde bulunan şeytanın, kelimenin gerçek anlamıyla “vücuda gelme” hikayesini anlatan önemli bir film var sırada. Filme geçmeden önce bir hatırlatma yapmam gerekiyor sanırım. Bir filmi belli bir tür içerisinde değerlendirmek, ortak unsurları analiz ederek seyircinin kavrayışına rehberlik  edebilecekse de, hiçbir zaman kusursuz kesinlikte bir yol haritası çizme yeterliliği ve iddiasına sahip olamaz. Film, anlatılan türün sınırlarından taşan özelliklere sahip olduğu kadar, bir başka yerde, bir başka tür içerisinde de değerlendirilebilir. Ya da belki, yazılanların hepsi uydurmadan ibarettir; filmi çeken, apayrı dünyaların izini sürmektedir.

1970 tarihli Blood on Satan’s Claw, başrolünde dönemin korku ve seks komedilerinin yıldızı Linda Hayden‘ın yer aldığı, yönetmenliğini o tarihe kadar korku türüne hiç bulaşmamış Piers Haggard‘ın, yapımcılığını ise meşhur Hammer Stüdyolarına rakip olmuş (ama tutunamamış) Tigon‘un üstlendiği bir film. Tigon‘un sicilinde bu filmden önce Witchfinder General‘ın bulunduğunu belirtmeden geçmeyelim.

17. yüzyılda İngiliz kırsalı. Ralph Gower, Edmonton’ların tarlasını sürerken tek gözlü tuhaf bir kafatasına rastlar. Durumu o sırada bölgeye Londra’dan ziyarete gelmiş  yargıca bildirir. Ama kafatası gizemli bir şekilde ortadan kaybolduğundan söyledikleri ciddiye alınmaz. (daha&helliip;)

Something Weird, yönetmenliğini Herschell Gordon Lewis’in yaptığı, 1967 yapımı bir Amerikan istismar filmi. Başrollerinde Tony McCabe, Elizabeth Lee ve William Brooker’ın yer aldığı filmin yapımcılığı ve senaryosu ise James F.Hurley’e ait. İçinde uyuşturucu kullanımından, medyuma, kung-fu öğelerinden hayaletlere, psikopatlara, seksi kadınlardan federal ajanlara kadar birçok farklı unsuru bulunduran film, garip olayların iç içe geçtiği bir korku filmi.

Filmin yönetmeni Herschell Gordon Lewis, “Godfather of Gore” (Gore’un Babası) olarak biliniyor ve istismar türünde birçok filme imza atmış bir yönetmen. Üniversitede İngiliz Edebiyatı profesörü olan Lewis, bir süre sonra TV için reklam filmi çekmeye başlıyor. Daha sonra kendi yapım şirketiyle çoğunlukla istismar ağırlıklı filmler yapmaya başlayan Lewis, bolca çıplaklık içeren, soft-core sahnelerin yer aldığı filmleri ile Hollywood ana-akım sinemada örneğine çok rastlanmayan işlere imza atıyor.

Cronin Mitchell (Tony McCabe) geçirdiği korkunç bir kaza sonucu hayatta kalmayı başarır fakat yüzünde bir yara oluşur. Ayrıca bu kaza sonucu Cronin, garip psişik yetenekleri ve telekinetik güçleri olduğunun farkına varır. Yüzündeki yaradan dolayı sıkıntılı günler yaşayan Cronin, bir büyücü olan Ellen’ın (Elizabeth Lee) kendisini iyileştirebileceğini öğrenir. Fakat Ellen’ın bir şartı vardır, Cronin kendisinin sevgilisi olacaktır. (daha&helliip;)

Geçmişten günümüze korku sineması, kendisinden önce gelen gotik edebiyat gibi, karanlık ve bilinmeyen sularda yeni yerler keşfetmeye çalışarak izleyicisine estetik bir doyum yaşatmaya uğraştı. Yolculuk süresince uğranan duraklarda konaklama süresi, popüler sinemadaki üretimi temel alırsak, seyircinin ilgisiyle doğru orantılıydı. Örneğin gotik edebiyatın ilk eserlerinden uyarlamalar, çeşit çeşit canavarlar, zombiler, seri katiller vs. Nihai amaç korku, terör ve ürperme yaratmak olunca, sonsuzluk ve güç gibi kavramları da devreye sokmak gerekiyordu ki aranılan kan, nicedir korku sinemasının anlattığı hikayelerde gizliden gizliye işleniyordu. Spesifik bir inanç sistemi üzerinden dinin, dogmatik düşüncenin, ya da daha cesur bir ifadeyle izleyicinin bilincinde ulvi olanın masaya yatırıldığı korku filmlerinin zamanı gelmişti. Bu yazıyı başlangıç alarak, önümüzdeki haftalarda da film örnekleri ekseninde devam edeceğimiz yazı dizimizde, sözünü ettiğim amaca yönelik kısa ömürlü bir alt türü inceleyeceğiz: Folk horror.

Pagan kavramı bugün genel anlamda semavî dinlerin dışında kalan çok tanrılı dinsel inanışlara sahip birey ve toplumları tanımlamak için kullanılsa da, kavramın arkasında yatan daha az uygarlaşmış olma vurgusunu yok sayamayız. Bununla beraber, uygarlaşmış toplumların irili ufaklı bazı kültürel gruplarının hala geçmişteki pagan inanışlarından kalan birtakım izlerin peşinden yürüdüğünü yadsımak mümkün değil. (daha&helliip;)