Mondo filmlerin varoluş nedeni insanoğlunun aklının doğal olarak seks ve ölümün tuhaf yönleriyle meşgul olmasıdır. Faces of Death işte böylesi bir eğitimdir; konusu, seks ve şiddetin ve daha da fazlasının estetik açıdan incelenmesinde birçoklarından daha tutucudur…

Bir cenaze merasimi hakkındaki tekrarlayan rüya aklından çıkmayan Dr. Francis B. Gröss (anlatıcı ve sıra dışı patalog, diğer bir deyişle o gözlüklerle görebiliyor olması bir mucize) “anlam verme saplantısı” ile yaşamını sürdürmektedir -onu Dünya’nın çeşitli yerlerine götüren bir yolculuğa çıkaracak üç filmlik yeni ölümleri araştırma görevinin başlangıcını belirleyen bir rüya; görevi otopsi, mezbaha, suikast ve trafik kazası videoları toplamak.

Faces of Death’in açılışında Gröss bizlere “Kendinizi yolculuğa hazırlayın” diyerek karşılar, “her adımında kendi gerçekliğinizi daha iyi anlamanızı sağlayabilecek bir dünyaya yolculuk.” Mezbahalardan çıkarılacak bir anlam mı? belki de. Yol kenarındaki bir kazaya giden bir yolculuk mu? belki de. Hazır olun – Faces of Death gerçekten de sinirlere dokunur. Sansürsüz yaklaşımı bazen gerçekten şoke edici ve mide bulandırıcıdır. (Elbette sansürsüz şiddet – cinsel organların dahil olduğu bölümler rahatsız edici kısımların üzerine damlamış bir mürekkep lekesi gibidir- ve eğer varsa, tersine dönmüş bir mantık.) En mide bulandırıcı bölümler için: bir restoranda maymun parçalama ve beyin yeme sahnesi; büyükbaş hayvanların dini usullerle kesim yöntemi; fok avcılığı; ölüm sonrası prosedürler. (daha&helliip;)

Çıplak göğüsler, aşırı şiddet, tutarsız bir senaryo… 70’li ve 80’li yıllar Filipin istismar filmlerinin, grindhouse sinemasının gizli hazineleri arasında yer bulmasına yetmiştir. Filipinler istismar sinemasına baktığımızda, kung fu filmleri, women-in-prison filmleri, blaxploitation filmleri ve tuhaf yaratıklı korku filmlerini bolca görüyoruz. 70’li ve 80’li yıllar boyunca Marcos diktatörlüğü sırasında, bu sıkıyönetime rağmen, ülkenin küçük sinema endüstrisi birçok fantastik filme imza atmıştır.

Ülkenin egzotik yapısı, ucuz işçilik gibi faktörleri birçok film yapımcısını ve oyuncuyu ülkeye çekmeyi başarmıştır. Bu isimler arasında ünlü yönetmen Francis Ford Coppola da vardır ve Apocalypse Now (1979) filmini Filipinlerin ormanlarının derinliklerinde çekmiştir.

1983 yapımı, yönetmenliğini Efren C. Pinon’un yaptığı Lumaban ka, Satanas uluslararası arenada Killing of Satan adıyla bilinmektedir. Filipinli oyuncu Ramon Revilla’nın canlandırdığı, Burt Reynolds kılıklı Lando karakteri eski bir mahkumdur. Karısı ve kızı şeytanın adamları tarafından kaçırılır ve dünyanın altında bulunan cehenneme hapsedilir. Lando, kızını ve karısını kurtarmak için şeytanın fantastik yaratıklarına karşı bir mücadeleye girişir. Film boyunca izlediğimiz şeytanın yaratıkları oldukça ucuz, amatör fakat bir o kadar da yaratıcı. Kauçuk yılanlar, çıplak Filipinli seksi kızlar, yılan adamlar ve finalde gördüğümüz komik kostümlü şeytanla bizleri fantastik bir yolculuğa çıkarıyor. Hristiyanlık ve din teması bu garip fantastik maceranın temelini oluşturuyor. (daha&helliip;)

Pete Tombs’un kurucularından biri olduğu Mondo Macabro tarafından piyasaya sürülen DVD’siyle tekrar gün yüzüne çıkan Mystics in Bali (1981) Endonezya istismar sinemasının en bilinir ve en uçuk kaçık filmlerinden biri.

Filmin yönetmeni Endonezya istismar filmlerinin tanınmış yönetmenlerinden H. Tjut Djalil. 1932 doğumlu yönetmen sinemaya başlamadan önce öykü yazarlığı ve tiyatro yönetmenliği yapmış. Sinema sektöründe 15 filmin yönetmenliğini yapan H. Tjut Djalil, Endonezya istismar filmleri dendiğinde akla gelen birçok ilk filmin yönetmeni.

Film, Bali’ye araştırma yapmak için gelen Amerikalı bir antropolog olan Cathy’nin başından geçen fantastik olayları işliyor. “Leyak” adındaki çok tehlikeli bir Bali büyüsünü araştırmak isteyen Cathy, orada tanıştığı ve yakın arkadaşlık kurduğu Mahendra’yı ikna ederek gecenin bir vakti ormana giderler. Leyak rahibesini bekleyen ikili tuhaf görünümlü rahibe ortaya çıkınca yanına gider ve rahibe Cathy’i öğrencisi olarak kabul eder. Rahibe ile Cathy tokalaşarak ayrılmak üzereyken rahibenin eli Cathy’nin elinde kalır. Çığlık atarak eli fırlatan Cathy rahibeyi takip eden elin ardından baka kalır. Bu ilerleyen dakikalarda neler izleyeceğimizin adeta bir habercisidir.

Filmin en tuhaf sahnesi cadının ellerini çarpmasıyla Cathy’nin kafasının vücudundan ayrıldığı sahnedir. İç organlarıyla birlikte vücudundan ayrılan Cathy’nin kafasının beslenmek için kana ihtiyacı vardır ve taze çocuk kanı favorisidir. (daha&helliip;)

Emmanuelle (Laura Gemser) erotik sahneler vaad etme özelliğinin yanında dünyada geziye çıkmayı seven karakterlerden biriydi. Bu filmde ise öncelikli misyonu Hindistan’a giderek bir seks gurusundan (George Eastman) yeni şeyler öğrenmek. Laura Gemser‘ın oyuncu olduğu ve Joe D’Amato tarafından yönetilen bir Emmanuelle filmi olmasından dolayı hardcore seks sahneleri ya da hikayede enteresan geçişler görmek filmi izlemeden önce de tahmin edilebilen bir şey. Bu tahmin doğru çıkıyor ve filmde her ikisi de görülebiliyor.

Tekrar filmin konusuna gelirsem, Hindistandaki gezi sırasında Emmanuelle, Mary adında bir kadın ile (Brigitte Petronio) tanışıyor ve bu kadın kendisine Roma’da bazı kızların zorla Hong Kong’a gönderilmek üzere kaçırıldıklarını söylüyor. Bunun üzerine macerasever Emmanuelle duruma karşı duyarlı davranıyor ve kızları kurtarmaya karar veriyor. Bu kızlardan biri olan Cora (Karin Schubert) diğer kızları kurtarmak amacıyla Emmanuelle ile ortaklık kuruyor ve beraber bir maceraya atılıyorlar.

Bu filmde diğer Emmanuelle filmleri ile karşılaştırıldığında gelişen özellikler bulunduğu söylenebilir. Senaryo kurgusunun işleyişi daha akıcı hale getirilmiş örneğin. Belirgin olarak görülen bu gelişme dışında diğer şeylerin hemen hemen aynı olduğunu da söylemek gerek. Seks,erotizm,hardcore sahneleri (tabi sansürsüz versiyonu izliyorsanız) ve vahşilik. (daha&helliip;)