1960’lı yılların ikinci yarısından itibaren Andy Warhol fabrikasının sinema cephesindeki faaliyetleri yürüten yönetmen Paul Morrissey; Warhol’un gölgesinin fazlasıyla hissedildiği birkaç filmden sonra en önemli çıkışını Flesh, Trash ve Heat filmlerinden oluşan “Et Üçlemesi”yle yapar. Amerikan rüyasının orta yerinde düşkün yaşamları anlatan üçlemede karakterler, Morrissey’in acımasız kara mizahının şiddetiyle silikleşerek yok olmaya yüz tutarlar. Seyircinin tedirginlikle sezinlediği yoksunluk halleri (ten, tutku, amaç eksikliği), perde üzerindeki boşluğu büyütür. Film biter. Boşluğun uzamdaki arayışı devam eder yine de. Geride bıraktığı boşluğun farkındadır seyirci ama kendi arayışına dönmek zorundadır. Morrissey’in ahlaki çıkarımlarının ya da özgürlük anlayışının aksadığı pek çok yön var olsa da (sağ kanada ait görüşleri nedeniyle belki), anlatımındaki müdahalesiz (uyuşuk?) kamerasının seyirciye sağladığı düşünme payının hakkını vermek gerek.

Politik olarak nitelendirebileceğimiz birkaç filmden sonra Morrissey, Warhol’dan aldığı vizeyle İtalya’da iki film yapar. Andy Warhol’s Frankenstein (Flesh For Frankenstein, 1973) ve Andy Warhol’s Dracula (Blood For Dracula,1974). Yönetmenin amacı kendi sinema anlayışını tür filmine uygulamaktır.   (daha&helliip;)