Exploitation film genellikle dehşet verici konular ‘istismar edilerek’ geliştirilen bir film türüdür. “Exploitation” terimi film piyasasında oldukça yaygındır; promosyon ve reklam anlamında her türden film için kullanılır. Bu filmler büyük bir star, özel efektler, seks, şiddet, romantizm gibi bir anlamda sömürecek konulara ihtiyaç duyarlar.  Buna rağmen bir exploitation filmi ağırlıklı olarak sansasyonel reklamcılığa ve filmin gerçek kalitesinden ziyade tasvir edilen konunun geniş ve dehşet verici bir şekilde abartılı aktarımına dayanır. Exploitation filmleri genellikle her bakımdan düşük kalitede filmlerdir. Ancak durum her zaman böyle değildir. Exploitation filmleri bazen ciddi anlamda ilgi toplar ve popüler olurlar.

Tarihçe

Exploitation filmlerde, müstehcen ya da açık seçik seks sahneleri, sansasyonel şiddet, hap kullanımı, çıplaklık, tuhaf ve korkutucu şeyler, kan, gariplik, yıkım, isyan ve kargaşa en önemli özelliklerdendir. Bu tür filmler sinemacılığın ilk günlerinden beri çekilse de ABD ve Avrupa’da genel anlamdan sansürün ve sinema kurallarının yumuşaması ile birlikte, 1960 ve 70’lerde popülerleşmişlerdir. Ayrıca yapımcılar televizyon nedeniyle kaybettikleri izleyicinin ilgisini çekmek için sansasyonel öğeler kullanmıştır. Çoğu tiyatrolarda oynanamayacak ve ABD’de NC-17 derecesi alamayacak denli düşük bütçeli filmlerdir. 1990’lardan beri exploitation filmler, türü para-sinema olarak adlandıran akademik çevrelerin de dikkatini çekmektedir.

“Exploitation” sözcüğü çok geniş anlamda tanımlanır ve filmin asıl içeriğinden ziyade seyircinin filmi algılaması ile ilgilenir. Hays Code’u geçemeyen sanat filmleri ve exploitation filmler genelde aynı salonlarda gösterildiği için ilgi çekici malzeme ve sanatsal içerik genelde bir aradadır. Explioitation filmler, filmlerinde saldırganlık öğesi baskın olan ve “saygın olmayan” malzemeyi cesurca işleyen ünlü Avrupalı yönetmenler Derek Jarman, Luis Buñuel, ve  Jean-Luc Godard sayesinde gelişmiştir. Stanley Kubrick‘in A Clockwork Orange, Tod Browning‘in Freaks ve Roman Polanski‘nin Repulsion filmi dâhil olmak üzere klasik olarak adlandırılan pek çok filmde seks, şiddet ve exploitation filmleri ile bağdaştırılan şok vardır. Buñuel’in Un chien andalou filmi modern splatter filmine özgü öğeler içermektedir.  Eğer Carnival of Souls Avrupa’da çekilmiş olsaydı sanat filmi olarak, öte yandan Eyes Without a Face Amerika’da çekilseydi düşük bütçeli bir korku filmi diye sınıflandırılacağı iddia edilmektedir. Sanat filmlerinin ve exploitation filmlerinin seyircisi Hollywood’un sunduklarını genelde reddeder. (daha&helliip;)

Noel kutlamaları bazı toplumlarda dini bir anlam taşırken, bazı toplumlarda da sadece yeni bir yılın başlangıcını ifade eder. Ve bu özel günün tüm insanlar için ortak yönü sevdikleriyle bir arada olması ve bir birlerine hediyeler alıp vermesidir. Yeni yıl deyince çoğu insanın aklına ilk olarak Noel Baba karakteri gelir. Noel Baba, beyaz perdede de kendine en çok yer bulan figürlerden biri olmuştur. Birçok farklı film türünde karşımıza çıkan bu karakter korku filmlerinde ise olduğundan farklı bir karaktere bürünmüştür. İyi”kötü film” takipçileri için Noel temalı 10 korku filmini sıraladım: (daha&helliip;)

Kimilerine göre yapılmış en iyi Christmas Korku filmi, kimilerine göre ise tam bir vakit kaybı…

80’lerin Slasher filmlerine hayran olduğumu söyleyebilirim. Özellikle tatil temalı olanlarına. Christmas Evil için Kült bir klasik diyebiliriz. Fakat film sadece bir korku filmi olmakla kalmıyor, aynı zamanda bir “Loser”in psikolojik çöküntüsünü anlatıyor.

Kahramanımız Harry’nin rüyalarını Noel Babaya dönüşmek süslüyor. Fakat bu Noel Baba’nın gerçeğinden farkı insanları öldürmekten hoşlanması. Filmin açılış sahnesinde 1947 yılının yılbaşı akşamında  Harry Noel Baba kostümü giymiş babasıyla annesini sevişirken görür (bu Harry için başlı başına bir travma sebebidir; çünkü annesinin babasını Noel Baba ile aldattığını düşünür.) ve kamera birden günümüze döner. Harry bir oyuncak fabrikasında çalışmaktadır. Yeni yılla ilgili her zaman takıntıları olmuştur. Harry gerek iş çevresinde gerekse özel yaşantısında içine kapanık ve hayattan zevk almadan yaşamaktadır. Ta ki bir gün Noel Baba kıyafetiyle bir geyiği öldürene kadar.

“Christmas Evil” çoğu zaman 1984 yapımı Christmas korku filmi “Silent Night, Deadly Night” ile karşılaştırılır. İki film arasında tabii ki benzerlikler var (iki filmde de karakterin çocukluğunda, Noel Baba ile yaşadığı travmatik deneyim ön plana çıkmakta)fakat aslında ikisi de birbirinden tamamen farklı filmler. “Silent Night, Deadly Night” da trashy bir çıplaklık ve şiddet unsurlarını görmek mümkün. “Christmas Evil” da  ise daha az bir şiddet yer almakta. Oldukça dramatik bir film.

Bir çok insana filmin ağır ilerlemesinden şikayetçi, fakat bu bir Slasher olsaydı bu serzenişte haklı olabilirlerdi. Bu bir Slasher film değil kesinlikle ama hatası bir Slasher olarak lanse edilmesi. Doğal olarak filmi bu beklentiyle izleyenler. Hayal kırıklığına uğramış olabilirler. Özellikle ana karakterin oyunculuğu ve sinematografi açısından film tatmin edici. (daha&helliip;)