“Son 7 yılın en sıcak günü. Bulutsuz bir gökyüzü, yağmur daha yağmadı.”

Film bu cümlelerle açılıyor ve bu açıklamayı tamamlarcasına takip eden bir duş sahnesiyle. Gerek görüntü yönetmenliği gerekse fikir olarak gayet etkileyici ve filmin konseptiyle uyumlu bir açılış. Daha sonrasında ise duş sahnesinin sahibeliğini yapan genç kadın Antonia‘yı (Saralisa Volm) biraz daha tanıma fırsatı buluyoruz. Geçmiş hakkında ya da kayıp unsur konumundaki eski eş konusunda pek ayrıntılı bilgi verilmese de bu genç kadının kendi hayatını yaşamak yerine tüm sevgisini ve çabalarını küçük oğluna yöneltmiş olduğunu ve de muhtemelen oğlunun babası ile hayal kırıklığı yaratıcı, hatta aşk ve cinselliğe inancını yitirmesine neden olduğunu düşündürüyor film.

Artık hayatında önemli konumda gördüğü tek iki unsur olan oğlu ve işini aynı anda yürütme konusunda da sıkıntılar yaşadığını kısa sürede farkediyoruz. İşyeri ise adı aslında farklı olsa da kadının unuttuğu benliğine ve içgüdülerine tekrar ulaştığı yer olması bakımından filmin adında geçen ismi hakeden “Hotel Desire” İşte filmin açılışında da bahsi geçen bu sıcak günde, dokunarak hissettiği insanların portrelerini yapmasıyla ünlü kör ressam Julius Pass (Clemens Schick) ile yolları kesişiyor. Aslında bu ismi Antonia’nın arabasındaki radyoda da öncesinde duyuyor ve bir sergi için şehirde olduğunu duyuyoruz ama bu tesadüfen gelişen birliktelik çok daha anlamlı oluyor. (daha&helliip;)