*Her zamanki gibi sürpriz bozan içermektedir.*

Yüksek bütçesiyle Hollywood filmi yakıştırmasının kabalık olacağı, İtalyan filmlerinden aşina olduğumuz kibarlığı kullanan, kült hale gelen, aynı zamanda giallo havasında ilerleyen bir film “The Sentinel”.

Jeffrey Konvitz’in aynı adlı romanından uyarlanan film için biçilen doksan iki dakika yeterli olmamakla beraber, tahmin edilebilen kurgusu boyunca yönetmen Michael Winner, karakterlere çok fazla dalmadan tipleri tanımamıza olanak sağlamış. Jeffrey Konvitz, -ismi nerden tanıdık geliyor derken ortaya çıkan- 1974 yapımı “Night Of The Dark Full Moon” ya da

genel bilinen adıyla “Silent Night,Bloody Night” ın yapımcısı olduğu ayrıca prodüktörlüğünü yaptığı işlerinden diğer ikisi olan, rahmetli Leslie Nielsen’lı filmleri “2001: A Space Travesty” ve “Spy Hard”, künyesinde denk gelinebilir.

Pek çok büyük oyuncu barındıran filmin konusu; nevrotik model(geçmişi yüzünden) Alison Parker (Christina Raines)’ın Brooklyn’de Brownstone Apartmanı’na taşınmasıyla gelişen olaylar. Tek kişiye ait olan ama odalara bölündüğü için pansiyon şeklinde kiralanabilen Brownstone Apartmanı ve apartmanın sakinlerinden, en üst katta yaşayan, yaptığı tek şeyin pencereden bakmak olduğu vurgulanan, kör Rahip Halliran(John Carradine) en merak uyandıran sakini oluşturmakta. Onun haricinde yeni tanıştırılan tipler; bir kolunda kedisi ile diğer omzunda kuşuyla birlikte Alison’a rehberlik etmeyi görev edinen yan komşu Charles Chazen(Burgess Meredith) ile lezbiyen tuhaf dansçı çiftimiz. (daha&helliip;)

Don’t Torture a Duckling, gore’un usta ismi Lucio Fulci’nin yönetmenliğini yaptığı, başrollerinde Florinda Bolkan, Barbara Bouchet, Tomas Milian gibi karakteristik yüzlerin yer aldığı 1972 yapımı bir film. Film aslında yönetmen açısından bir önem taşıyor, çünkü Fulci’nin ilk şiddet efekti içeren sahneleri bu filmle başlıyor ve devamı diğer filmleriyle geliyor.

Hikaye İtalya’nın güneyinde, insanların ritüelleriyle yaşadığı küçük bir kasabada geçiyor. Fakat kasaba çocuklarının başı derttedir. En tanınanlarından üçü seri şekilde öldürülür. Birçok şüpheli vardır; çocukların ‘Big Baby’ diye alay ettikleri röntgenci Giuseppe veya voodoo büyüsü ile haşır neşir Francesco, bir de ilk sahnede kanlı ellerle gördüğümüz kadın Maciara var. Maciara, ölü çocuk doğurmuş ve akli dengesini bu nedenle kaybetmiştir. Maciara ölen üç çocuğun kilden vodoo bebeklerini yapmıştır ve en fazla şüpheyi o çekmiştir. Aslında bir de arsız, kendini reşit olmayan bir çocuğa izleten, şehir kızı Patriza var işin içinde. Acaba hangisi katil? Hepsi sorgulanır fakat sanılanın aksine hiç biri suçlu değildir. Bu trajik ve şiddet dolu hikayenin asıl suçlusu en güvenilen adam mıdır yoksa? Bu sorunun cevabını Fulci sağ gösterip sol vurarak veriyor. Herkes aklı başı yerinde olmayan sosyal anlamda dışlanmış karakterlerden şüphelenir. Bu durum her daim güncel olan bir sorundur. Yönetmen bu durumu vurgulayarak aslında toplumsal bir mesaj da gönderiyor.

Don’t Torture a Duckling seri katil cinayetlerini barındıran bir film; fakat öldürülenler ne seksi kadınlar ne de katilin işine burnunu sokan adamlar. Bu kez çocuklar öldürülüyor ve başladığı andan itibaren bizi suçlu arama cümbüşüne ortak ediyor. Film boyunca, şüpheli birçok çılgın insan karşımıza çıkıyor. (daha&helliip;)

Manyaklar diyarı Hong Kong’dan kopup gelen bir film olan Meng Gui Chu Long uluslararası sularda Possessed ismiyle biliniyor. Filmin yapımcısı Johnny Mak, Johnny Mak Productions ismindeki şirketini kurup tam bizlik filmlere imzasını atmış bir birey. Bu filmler arasında Chow Yun-Fat’li Spiritual Bride, Sex and Zen, To Be Number One gibi filmler yer alıyor. Kardeşi Michael Mak’in yönettiği filmlerin çoğunun yapımcılığını yapmış olan Johnny Mak neredeyse 15 yıldır sinema endüstrisinden elini çekmiş durumda olmasına rağmen imzasını taşıyan filmlerin çoğu kendisini tekrar tekrar izletecek türden. Possessed ve devam filmi ise bu filmlerin en başında geliyor.

Açıkçası filmin gayet dağınık bir konusu var. Veya ben anlamakta güçlük çektim, tam bilemiyorum. Birbirinin ortağı olan iki polis bir gece eğlenceden dönerken belalarını ararlar ve ziyadesiyle bulurlar. Polislerden birini neredeyse ezecek olan bir arabanın peşine düşerler fakat geldikleri ıssız yerde arabayı bulamazlar. Arabanın yerine mekandaki evde karısını öldürmek üzere olan bir adamı öldürürler. Zaten bundan sonra da fantastik olaylar başlar. Anlaşılan hayaletler yine bir şeylere çok sinirlenmiştir. Film bir tesadüfler silsilesi halinde ilerlediği için konuya pek konsantre olmayıp ekranda dönen çılgınlığa kanalize olursanız alacağınız zevk artar diye tahmin ediyorum.

Film bir çok filme -yerseniz- saygı duruşunda bulunuyor. Diğer Hong Kong korku filmlerindeki Shaw Brothers tarafından piyasaya sürülen filmlerin taklidinden ziyade Amerikan sinemasındaki sayısız filme göndermeler yapıyor. Bu filmlerin başında ise Poltergeist ve The Entity geliyor. (daha&helliip;)