The Mini-Skirt Mob bir kadın motosiklet çetesini konu alan, 60’lı yılların drive-in sinemaları için yapılmış 1968 yapımı türlerin iç içe geçtiği bir film. Film 60’lı yıllarda istismar alt türlerinden  biker filmlerinin özelliklerini taşısa da yer yer western öğeleri, dönemin popüler gençlik melodramları ve campy unsurlarını da içinde barındırıyor. Filmden önce blogumda daha önce yer vermediğim bir tür olan campy’den de kısaca bahsetmek istiyorum.

Camp genel olarak bir yaşam tarzını ifade eder. Sanatın bütün dallarında kendine yer bulan, çoğu kişi tarafından bir sanat akımı olarak adlandırılan bu tür, “campy”  yada “cheesy” olarak da bilinir. Genel olarak kitsch’e yakın olmasına rağmen, ondan ayrılan en önemli özelliği burada “abartı” ve “bayağılık” bilinçli olarak kullanılır. Sinemada da bu türün en bilinen yönetmenleri George ve Mike Kuchar, Andy Warhol ve John Waters’dır. Türün en bilinen filmleri ise Beat the Devil, Pink Flamingos, Polyester ve Welcome to the Dollhouse filmleridir.

Shayne (Diane McBain) Mini-Skirt Mob ismindeki kadınlardan oluşan bir motosiklet çetesinin lideridir. Erkek arkadaşı rodeocu, kovboy Jeff Logan (Ross Hagen) tarafından aldatılır ve terk edilir. Jeff, Connie (Sherry Jackson) ile evlenir. Bunun üzerine Shayne erkek arkadaşını geri almak için çetesiyle harekete geçer. Mini-Skirt Mob biker filmlerinde görmeye alıştığımız kirli, paspal çetelere benzememektedir. Saçları, makyajları ve kıyafetleriyle farklı bir tarzları vardır. Motosikletli kızlardan çok, 60’lı yılların dergilerinden fırlamış modellere benzemekteler. (daha&helliip;)

Exploitation film genellikle dehşet verici konular ‘istismar edilerek’ geliştirilen bir film türüdür. “Exploitation” terimi film piyasasında oldukça yaygındır; promosyon ve reklam anlamında her türden film için kullanılır. Bu filmler büyük bir star, özel efektler, seks, şiddet, romantizm gibi bir anlamda sömürecek konulara ihtiyaç duyarlar.  Buna rağmen bir exploitation filmi ağırlıklı olarak sansasyonel reklamcılığa ve filmin gerçek kalitesinden ziyade tasvir edilen konunun geniş ve dehşet verici bir şekilde abartılı aktarımına dayanır. Exploitation filmleri genellikle her bakımdan düşük kalitede filmlerdir. Ancak durum her zaman böyle değildir. Exploitation filmleri bazen ciddi anlamda ilgi toplar ve popüler olurlar.

Tarihçe

Exploitation filmlerde, müstehcen ya da açık seçik seks sahneleri, sansasyonel şiddet, hap kullanımı, çıplaklık, tuhaf ve korkutucu şeyler, kan, gariplik, yıkım, isyan ve kargaşa en önemli özelliklerdendir. Bu tür filmler sinemacılığın ilk günlerinden beri çekilse de ABD ve Avrupa’da genel anlamdan sansürün ve sinema kurallarının yumuşaması ile birlikte, 1960 ve 70’lerde popülerleşmişlerdir. Ayrıca yapımcılar televizyon nedeniyle kaybettikleri izleyicinin ilgisini çekmek için sansasyonel öğeler kullanmıştır. Çoğu tiyatrolarda oynanamayacak ve ABD’de NC-17 derecesi alamayacak denli düşük bütçeli filmlerdir. 1990’lardan beri exploitation filmler, türü para-sinema olarak adlandıran akademik çevrelerin de dikkatini çekmektedir.

“Exploitation” sözcüğü çok geniş anlamda tanımlanır ve filmin asıl içeriğinden ziyade seyircinin filmi algılaması ile ilgilenir. Hays Code’u geçemeyen sanat filmleri ve exploitation filmler genelde aynı salonlarda gösterildiği için ilgi çekici malzeme ve sanatsal içerik genelde bir aradadır. Explioitation filmler, filmlerinde saldırganlık öğesi baskın olan ve “saygın olmayan” malzemeyi cesurca işleyen ünlü Avrupalı yönetmenler Derek Jarman, Luis Buñuel, ve  Jean-Luc Godard sayesinde gelişmiştir. Stanley Kubrick‘in A Clockwork Orange, Tod Browning‘in Freaks ve Roman Polanski‘nin Repulsion filmi dâhil olmak üzere klasik olarak adlandırılan pek çok filmde seks, şiddet ve exploitation filmleri ile bağdaştırılan şok vardır. Buñuel’in Un chien andalou filmi modern splatter filmine özgü öğeler içermektedir.  Eğer Carnival of Souls Avrupa’da çekilmiş olsaydı sanat filmi olarak, öte yandan Eyes Without a Face Amerika’da çekilseydi düşük bütçeli bir korku filmi diye sınıflandırılacağı iddia edilmektedir. Sanat filmlerinin ve exploitation filmlerinin seyircisi Hollywood’un sunduklarını genelde reddeder. (daha&helliip;)