Mickey Rose’un hem senaryosunu yazıp hem de yönetmenliğini üstlendiği Student Bodies bir komedi filmi. Halloween, Friday the 13th, Prom Night gibi slasher filmleriyle dalga geçen film, türünün ilk örneklerinden birisi. Filmin oyuncu kadrosunun birçoğunu ise daha önce ve sonrasında başka hiçbir filmde yer almayan, ilk ve son oyunculuk deneyimlerini yaşayan oyuncular oluşturuyor.

Korku filmlerini tiye alan filmlerinin ilklerinden olan Student Bodies, yakaladığı başarıyı büyük ölçüde içerdiği seks üzerine mizaha borçlu. Ayrıca slasher filmlerinin sahip olduğu klişeleri de kullanarak, bunları mizahla harmanlayarak izleyiciye sunuyor. Bol kanlı sahneler, seks, aptal karakterler ve mantık eksikliği filmi eğlenceli kılan belli başlı unsurlar arasında.

Bir seri katil, lisede okuyan genç kızlara musallat olmuştur ve onları aynı zamanda röntgenlemektedir. Kendisine “the breather” ismini veren bu seri katil, kurbanlarını telefonla taciz etmekten çok hoşlanır fakat gençleri seks yaparken görmek onu deli eder. Kadın kurbanlarını öldürmek için raptiye gibi garip objeler kullanırken, erkek kurbanlarını ise canlı canlı çöp torbalarına koymayı tercih eder. Siyah galoş ve yeşil lastik eldiven giyen seri katil olarak Toby suçlanmaktadır. Bunun sebebi ise Toby’nin seks hayatının olmamasıdır ve her cinayet mahallinde ortaya çıkınca cinayetlerin şüphelisi olur.

İzleyiciye Scary Movie’nin 80’li yıllarda çekilmiş bir versiyonu izlenimini veren Student Bodies, özellikle kapak resmi ile seksi bir film izleyeceğiniz imajını verse de filmle ilgili en seksi şeyin afişi olduğunu söyleyebilirim. (daha&helliip;)

Genellikle Ortaçağ Avrupa’sında geçen ve Hristiyan rahibelerin manastır yaşamlarından kesitler sunan, cinsel ve dini baskılar üzerine kurgulanmış nunsploitation filmleri 1970’li yıllarda en verimli dönemini yaşamıştır. Suor Omicidi ya da bilinen diğer ismiyle Killer Nun da istismar sinemasının alt türü olan bir nunsploitation filmi.

Filme dair en önemli özelliklerinden birisi İsveçli kült seks sembolü Anita Ekberg’in filmin başrolünde Rahibe Gertrude olarak karşımıza çıkması. 50’li ve 60’lı yılların unutulmaz sarışını olarak hafızalarda yer eden Anita Ekberg’in kuşkusuz en önemli rolü Federico Fellini’nin La Dolce Vita filmindeki Sylvia karakteri.

İngiltere’de yayınlanan Video Nasty listesinde yer alan filmin, 1983 yılında İngiltere’de gösterimi yasaklanmış. Çekimleri Brüksel’de gerçekleşen Suor Omicidi, tipik nunsploitation filmlerinden biraz farklı. Çoğunlukla nunsploitation filmlerinde hikaye manastırda geçer ve tarihi bir dekor vardır. Genel olarak Ortaçağ’da geçer hikaye. Fakat burada çağdaş bir dönem ve mekan olarak da bir hastane var. Anita Ekberg’in canlandırdığı Rahibe Gertrude, psikiyatri hastanesinin başhemşiresidir. Beynindeki tümör nedeniyle kısa bir zaman önce bir operasyon geçirmiştir. Her ne kadar operasyon başarılı geçse ve iyileşme yolunda ilerlese de buna inanmaz ve öleceğini düşünerek bunu bir takıntı haline getirir. Bu arada morfin kullanmaya başlar ve bunun etkisiyle ve biraz da ölüm konusundaki takıntısıyla birlikte iyice dengesizleşmeye başlar. Ayrıca odasını birlikte paylaştığı Rahibe Mathieu (Paola Morra), kendisini ayartmak için önünde çırılçıplak dolaşsa da bunda başarılı olamaz. Ta ki hastanede başlayan hasta ölümleri sırasında sorgulanan Rahibe Gertrude’yi sonuna kadar savunana kadar. (daha&helliip;)

Harry Novak’ın yapımcılığını yaptığı, Carl Monson’un da yönettiği A Scream in The Streets, bir suç filmi. Filmin başrollerinde Joshua Bryant, Sharon Kelly, Frank Bannon, Linda York ve Rosie Stone yer alıyor. Yönetmen Carl Monson, düşük bütçeli bağımsız seksploitation ve grindhouse filmleriyle bilinen bir isim. 70 ve 80’li yıllar kariyeri için en verimli dönem olan yönetmenin en bilinen filmleri ise Blood Legacy (1971), Booby Trap (1973) ve Deatyh Feud (1986). Filmin yapımcısı Harry Novak ise “seksploitation kralı” olarak isim yapmış. 60’lı yılların başlarından 70’lerin ortalarına kadar birçok istismar filminin yapımcılığını ve distribütörlüğünü yapan Novak, Mantis in Lace (1968), Kiss me Quick (1964), The Secret Sex Lives of Romeo and Juliet (1969) ve Please Don’t Eat my Mother (1974) gibi birçok filmin yapımcılığını üstlenmiş.

Filmin oyuncu kadrosunda bulunan isimlerden Sharon Kelly ise (gerçek ismi Colleen Brennan) Amerikalı bir porno yıldızı. HRCO Hall of Fame isimli, adult eğlence sektörüne ait, her yılın en iyilerinin (en iyi film, en iyi erkek oyuncu, en iyi kadın oyuncu vb.) seçildiği listede 1988 yılının kadın oyuncusu olarak listede ismi geçen bir isim.

Konusu ise genel olarak özetlenirse iki dedektifin Los Angeles’da tecavüzcü bir katilin izini sürmeleri üzerine kurgulanmış. Şehre korku salan tecavüzcü katilin peşine düşen iki dedektifin işi çok da kolay değildir. Çünkü katil kadın kılığında kurbanlarına yaklaşmaktadır ve bunda da oldukça inandırıcıdır. Kadın kıyafetleri içinde oldukça mutlu, çılgın bir katille karşı karşıyayız. Filmin video kalitesi oldukça kötü fakat oyunculuklar için çok kötü demek haksızlık olur. (daha&helliip;)

“Kendilerini kadınların üstün varlıklar olduğunu göstermeye adamış bir lezbiyen örgüt” olan Daughter of Lesbos, Dominique (Geri Miller) ve kız arkadaşları Roberta (Linda Boyce), Helga (Jo Sweet) ve Maxine (Jackie Richards) den oluşmaktadır. Film bu kulübün yaptığı toplantılar etrafında dönmektedir, erkeklerden nefret eden kızların yaptığı toplantılar. Kısa hikayelerle canlandırılan kızların geçmiş yaşamlarına ait anlar filmin önemli dakikalarını oluşturur. Uyuşturucudan kaynaklı bir tecavüz hikayesi gibi.

Filmin yönetmeni asıl ismi Michael Findlay olan fakat daha çok Peter Woodcock takma adıyla bilinen ve eşi Roberta Findlay ile birçok seksploitation filmine imza atmış bir isim. 60’ların ortalarından sonlarına doğru grindhouse sinemalar için film yapan, içlerinde Joseph P.Mawra, Lou Campa ve Joseph W.Sarno’nun da olduğu New York’lu küçük bir grup underground film yönetmeni arasında büyük bir üne sahipti. Yapımcılığın yanı sıra bazı filmlerinde Robert West takma adıyla rol de aldı. Karısı Roberta da ( ya da takma ismi Anna Riva) beraber yaptıkları bazı filmlerde yardımcı oyuncu olarak yer aldı. Uta Erickson, Maria Brent gibi isimler Michael Findlay’in filmlerinde sıklıkla yer verdiği oyunculardı. Ed Wood’un Glen or Glenda ve Olga serilerinin yapımcısı olan George Weiss ise bu ikilinin yakın dostuydu ve 1964 yılında Findlay’i şiddet unsurlu seksploitation filmler yapmak üzere teşvik etti. Michael Findlay’in büyük bir atılım yaptığı filmi ise 1967 yapımı The Touch of Her Flesh’di. Kadın düşmanı ve sadist bir psikopat katilin olduğu filmde aynı zamanda oyuncu olarak da yer aldı. Cinayetlerin zehir uçlu gül dikenleri gibi yaratıcı aletlerle işlendiği bu filmin devamları da geldi. (daha&helliip;)