Sweet Home veya çekiklerin diyarındaki ismiyle Suito Homu tam anlamıyla bir ilklerin filmi. Yönetmen Kiyoshi Kurosawa, Sweet Home’dan önce vasat pinku ve drama\komedi tarzı filmler çeken bir yönetmenken bu filmle yıldızı parlamış. Zaten yönetmenin sonraki filmlerinin ağırlıklı olarak gerilim türündeki başarılı örnekler vermesini de Sweet Home’da kendisini bulmasına bağlıyorum. Bilmeyenler için, oyunculuk da yapan yönetmenin filmografisinde Retribution (Sakebi), Reincarnation (Rinne), Charisma (Karisuma), benim çok sevdiğim ve hatta yönetmenin öncesindeki bütün filmlerini “vasat” olarak saydığı Cure (Kyua) ve Türk sinemasını takip edenleri yakından ilgilendiren Pulse (Kairo) adlı filmler var. Hatırlarsanız 2006 yılında çıkan Dabbe isimli garabetin yönetmeni Hasan Karacadağ, filmini resmen sahne sahne Pulse’dan çal… Daha doğrusu Kiyoshi Kurosawa icat ettiği zaman makinası ile geleceğe giderek Dabbe’yi izledikten ve çok beğendikten sonra 2001 yılına geri dönüp Dabbe’deki beğendiği sahneleri kendi filmi olan Pulse’da kullanmıştı. Pulse daha sonra yine Pulse olarak Amerikalılar tarafından çekilmişti ve hatta yerli sinema sitelerindeki bazı kendini bilmezler tarafından Dabbe’den araklanmış olarak nitelendirilmişti. Gerçi leş bir filmdi.
Sweet Home’a geri döndüğümüzde aslında filmin Kiyoshi Kurosawa’dan ziyade yapımcısı Jûzô Itami’nin filmi olduğu gibi bir söylentiyle karşılaşıyoruz. Film sinemalardaki gösterimi bittikten sonra video ve televizyon versiyonları hazırlandığı sırada filmde de ufak bir rolde görünen yapımcı Itami filme el atmış, baştan kurgulamış, bazı yerlere efektler eklemiş ve filmi böyle pazarlamış. (daha&helliip;)
Özellikle 80’li yıllara bakıldığında Asya sineması, özellikle pek revaçta ve üretken olan Hong Kong sineması korku filmleri türünde batıdaki örneklerinden çok daha farklı ürünler vermişti. Bunların başında da büyü ve büyücü temalı, genelde lanete veya bir büyüye maruz kalmış ana karakter ya da karakterlerin başlarına gelen durumdan kurtulma çabasını anlatırdı. Bu filmlerin yarısında büyücüyü öldürür, lanetli objeyi devre dışı bırakıp kurtulurlarken, diğer yarısında ise iğrenç bir ölümle son bulurdu. 1980’li yıllarda ağırlıklı olarak Shaw Brothers’ın dövüş filmlerinden farklı türlere kucak açmasıyla bu filmler mantar gibi türemeye başladı, Hex, Hex vs. Witchcraft ve Hex After Hex’ten oluşan Hex üçlemesi, Seeding of a Ghost, mide bulandırıcı Centipede Horror ve Mo (uluslar arası adıyla Boxer’s Omen) aklıma gelen ilk örneklerden. 1990’lı yıllarda Amerikan tarzı korku\gerilim filmleri ve Untold Story tarzı 18 yaş sınırlı gore filmler daha ön plana çıkarken büyücü filmleri daha geri plana atıldı. Eternal Evil of Asia gibi filmler türle dalgasını geçmeye başladıkça bu alt tür filmleri giderek daha da azaldı.İlginçtir ki Kore yapımı olan Disbelief Hell’i izlerken bazı sahnelerde sanki hakikatten modern bir büyücü korku filmi izliyormuşum gibi geldi. Filmde farklı inançlardan insanlar var, hıristiyanlar, şamanistler ve ateistler.
