Mothra vs. Godzilla, yapımcılığını Japon film şirketi Toho’nun yaptığı 1964 yapımı bir bilim kurgu kaiju filmi. Japonca bir terim olan “kaiju”nun tam olarak Türkçe karşılığı “tuhaf bir yaratık” demek. İngilizceye ise “monster” yani “canavar” olarak tercüme edilmiş. En çok tanınan kaiju ise Godzilla. Godzilla’yı Mothra, Anguirus, Rodan, Gamera ve King Ghidorah takip ediyor. Toho film şirketi ise yapımcılığını ve distribütörlüğünü üstlendiği birçok kaiju, tokusatsu (özel efekt) filmleri ve Akira Kurosawa filmleriyle biliniyor. Dünya çapında en bilinen filmi ise Godzilla.

Filmin yönetmenliği Ishiro Honda’ya ait. Kariyerine Akira Kurosawa’nın asistanı olarak başlayan yönetmen Godzilla (1954), King Kong vs. Godzilla (1962), All Monsters Attack (1969), Rodan (1956), Mothra (1961) gibi birçok kaiju filminin de yönetmeni. Filmin başrollerinde ise Akira Takarada, Kenji Sahara ve Hiroshi Koizumi yer alıyor.

Godzilla serisinin dördüncü filmi olan Mothra vs. Godzilla, aynı zamanda Toho film şirketinin Godzilla filmlerinde Godzilla’yı başka bir film karakteri olan bir canavarla karşı karşıya getirdiği ilk film. Bu filmden sonra Godzilla başka birçok film kahramanı ile karşı karşıya gelmeye başlıyor. Mothra ise ilk olarak 1961 yapımı yine aynı isimli filmle karşımıza çıkıyor. Daha sonra ise birçok Toho filminde boy gösteriyor kendileri.  Filmin özel efektleri ise 28 filmden oluşan Godzilla serisinin neredeyse 10 tanesinin de özel efektlerini yapan Eiji Tsuburaya’ya ait.

Godzilla vs. Mothra, bazı Godzilla fanları ve eleştirmenler tarafından serinin en iyisi olarak gösteriliyor. Film genel olarak eğlenceli, heyecanlı, zaman zaman esprili ve fantastik hikayeyi diğer filmlere göre nispeten daha ciddi bir şekilde ele almış. (daha&helliip;)

Dracula (1931) 

Macar oyuncu Bela Lugosi popüler kültürün en ünlü canavarını başarıyla canlandırmıştı.

Korku gerçekliktir. Tasavvurdur. Önünüzde bıçağını kaldırmış bir şekilde bekleyen katille yüzleşmeniz gerektiği gerçeğidir. Yerdeki ölü eşinizdir. Aynadan sarkan et parçasıdır ve ileriden bir kamyonun hızla geldiğini gördüğünüz sokağa topunun peşinden fırlayan çocuktur. Kulağınızın içinden çıkan böcektir. Güç sahibi Nazi’lerdir.

“Korku” ve “dehşet” arasındaki fark nedir? Korku sonradan gelendir. Dehşet ise şüphedir, endişedir. Korkunç bir şey olacağına dair endişelenirsiniz. “O ses neydi?”, “Bebeğim nerede?”, “Erkek arkadaşım?”, “Bu kaşıntı da neyin nesi?”, “Peki ya bu şişkinlik?” Bütün bunlar sizi korkutur. Panik başlar, dehşete düşersiniz. Dehşet kapının arkasındaki şeydir, acının vaadidir. Korku ise düşündüğünüzün gerçeğe dönüşmesidir. Vaadin yerine getirilmesidir.

Sanat ve eğlence olarak korku en başından beri vardı. Aslanların, kaplanların ve ayıların görüldüğü mağara resimlerinden beri. İsa’nın son günleri bir korku hikayesi değil de nedir? Bir kıyım, adaletsizlik, vahşet ve öbür dünya hikayesi değil de nedir? İncil, Kuran, eski Çin ve Japon yazıtları; hepsinde korkutucu ve ruhsal faktörler bulunmaktadır. İnsanoğlunun acı verici sonları ve en kötü korkuları açıkça anlatılmaktadır. Hepsi de son derece gerçek ve kaçınılmaz olan sonumuzun köşe başında bizi beklediğini hatırlatmaktadır. (daha&helliip;)

Sene 1954, New Mexico çölü. Çölde bilinmeyen bir sebepten dolayı bir çok insan ölü bulunur ya da kayıptır. Bunların içinde bir FBI ajanı ve ailesi de yer almaktadır. Bunun üzerine polis memuru Ben Peterson (James Whitmore) ve FBI ajanı Bob Graham (James Arness) bu olayın sebebini bulmak üzere araştırmalara başlar. Bu araştırmalarda yardımcı olan Dr. Harold Medford (Edmund Gwenn) ve kızı Dr. Patricia Medford (Joan Weldon) olayın sebebini bulur. Sebebp bölgede 9 sene önce yapılan nükleer test sonucu mutasyona uğrayıp dev birer karıncaya dönüşen yaratıklardır.  Dev karıncaları ortadan kaldırmak ve yayılmalarını önlemek amacıyla bir mücadele başlar.

Them!, 1954 yapımı siyah beyaz bir Amerikan bilim-kurgu filmi. George Worthing Yales’in bir hikayesinden uyarlanan filmin senaryosu Ted Sherdeman ve Russell Hughes tarafından sinemaya uyarlanmış. Filmin yönetmen koltuğunda ise Gordon Douglas oturuyor.

Them!  yapılmış ilk “big bug” film ve nükleer canavar temalı filmlerin öncülerinden bir tanesi. Özel Efekt dalında Oscar’a aday gösterilen film, Golden Reel Ödülü’ne de En İyi Ses dalında sahip olmuş.

Them! belki de tüm zamanların en çok ilham verici filmlerinden birisi. Çekildiği 1954 yılından sonra birçok dev çekirge, kertenkele ve mutasyona uğramış insan temalı filmler ardı sıra çekilmeye başlıyor. Kendisinden sadece birkaç ay sonra çekilen Godzilla’nın (Gojira) da ilham kaynağı olduğunu söylemek yanlış olmaz. Dev böceklerin olduğu Rodan (1956) ise direkt olarak Them!’in etkisinde kalmış bir film. (daha&helliip;)

Exploitation film genellikle dehşet verici konular ‘istismar edilerek’ geliştirilen bir film türüdür. “Exploitation” terimi film piyasasında oldukça yaygındır; promosyon ve reklam anlamında her türden film için kullanılır. Bu filmler büyük bir star, özel efektler, seks, şiddet, romantizm gibi bir anlamda sömürecek konulara ihtiyaç duyarlar.  Buna rağmen bir exploitation filmi ağırlıklı olarak sansasyonel reklamcılığa ve filmin gerçek kalitesinden ziyade tasvir edilen konunun geniş ve dehşet verici bir şekilde abartılı aktarımına dayanır. Exploitation filmleri genellikle her bakımdan düşük kalitede filmlerdir. Ancak durum her zaman böyle değildir. Exploitation filmleri bazen ciddi anlamda ilgi toplar ve popüler olurlar.

Tarihçe

Exploitation filmlerde, müstehcen ya da açık seçik seks sahneleri, sansasyonel şiddet, hap kullanımı, çıplaklık, tuhaf ve korkutucu şeyler, kan, gariplik, yıkım, isyan ve kargaşa en önemli özelliklerdendir. Bu tür filmler sinemacılığın ilk günlerinden beri çekilse de ABD ve Avrupa’da genel anlamdan sansürün ve sinema kurallarının yumuşaması ile birlikte, 1960 ve 70’lerde popülerleşmişlerdir. Ayrıca yapımcılar televizyon nedeniyle kaybettikleri izleyicinin ilgisini çekmek için sansasyonel öğeler kullanmıştır. Çoğu tiyatrolarda oynanamayacak ve ABD’de NC-17 derecesi alamayacak denli düşük bütçeli filmlerdir. 1990’lardan beri exploitation filmler, türü para-sinema olarak adlandıran akademik çevrelerin de dikkatini çekmektedir.

“Exploitation” sözcüğü çok geniş anlamda tanımlanır ve filmin asıl içeriğinden ziyade seyircinin filmi algılaması ile ilgilenir. Hays Code’u geçemeyen sanat filmleri ve exploitation filmler genelde aynı salonlarda gösterildiği için ilgi çekici malzeme ve sanatsal içerik genelde bir aradadır. Explioitation filmler, filmlerinde saldırganlık öğesi baskın olan ve “saygın olmayan” malzemeyi cesurca işleyen ünlü Avrupalı yönetmenler Derek Jarman, Luis Buñuel, ve  Jean-Luc Godard sayesinde gelişmiştir. Stanley Kubrick‘in A Clockwork Orange, Tod Browning‘in Freaks ve Roman Polanski‘nin Repulsion filmi dâhil olmak üzere klasik olarak adlandırılan pek çok filmde seks, şiddet ve exploitation filmleri ile bağdaştırılan şok vardır. Buñuel’in Un chien andalou filmi modern splatter filmine özgü öğeler içermektedir.  Eğer Carnival of Souls Avrupa’da çekilmiş olsaydı sanat filmi olarak, öte yandan Eyes Without a Face Amerika’da çekilseydi düşük bütçeli bir korku filmi diye sınıflandırılacağı iddia edilmektedir. Sanat filmlerinin ve exploitation filmlerinin seyircisi Hollywood’un sunduklarını genelde reddeder. (daha&helliip;)