!f Film Festivali’nde bu yıl gösterilen, Panos Cosmatos’un ilk uzun metrajlı işi olan “Beyond The Black Rainbow” şu ana kadar izlemediğiniz türden. Yazarken bile heyecanlanmama neden olan bu filmi, tesadüfen herhangi bir beklentim olmadan denk geldiğim için mi bu kadar sevdim bilemiyorum. Yoksa festivaldeki diğer filmlerden çok farklı tatta olmasını geçtim ya da normal bir sci-fi horror ya da ‘gore’ bulunduran ciddi, aynı zamanda kendine özgü bir havası olduğu için mi sevdim kestirmek güç! Normalde herhangi bir şekilde gözümü kırpmadan perdeye odaklanmak benim için yirmi dakika sürüyorsa eğer, 110 dakika boyunca kıpırdamadan bu filmi izleyebilmek filme karşı farklı duygular beslememe sebep oldu. En başından filmde yer alan sesler ve soundtrack ise tam anlamıyla sağlam kotarılmış. Maalesef benim doğma şerefine erişemediğim 80’ler zamanlarına ait atmosferi, kamera kullanımı ve aynı zamanda filmin en sonunda ortaya damlayan 90’lar techno-disco-electro ya selam çakan nadide grup “Vitalic” in “poison lips” parçası mı beni etkileyen bilemeyeceğim fakat ortaya çıkan şey acayip bir şey. Filmin oyuncularından -“başroldekiler” şeklinde belirtmeye gerek duymamakla birlikte ki zaten full cast bir elin parmaklarını geçmiyor- Michael Rogers aslında daha önceden Chuck Norris’li “Hitman” de dikkat edilmeyen rollerden birinde yer almış. Ayrıca “X-philes”ların hatırlayacağından emin olduğum 1. ve 2. sezonlarda farklı rollerde yer alan Rogers’ın tanıdık gelmesi tuhaf değil.

Yönetmen Cosmatos tarafından yönetilen ve yazılan filmin konusu; Arboria Enstitüsü’nde gizli yürütülen büyük çaplı deneylerin arasında kobay olarak kullanılan Elena rolündeki Eva Allan ve deney sırasında bilim adamı Dr. Barry Nyle(Michael Rogers) arasındaki üstünlük kurma mücadelesi. (daha&helliip;)