“Ben, şeytan tarafından korunuyorum. Kurşun sıçıyorum.”

Yasaları çiğnemekten pek de geri durmayan, sert ve güçlü polis memuru, makineli tüfek taşıyan, kamburu çıkmış, psikopat bir katilin peşine düşer.

Bu özetin filmi tam olarak yansıttığından emin değilim… Ama olsun.  Ben bu filmi çok sağlam oyunculukla çekilmiş, eğlenceli bir film olarak kabul ediyorum.

Maurizio Merli, Napoli Violenta ve Roma Violenta filmlerinde de oynadığı gibi bu filmde de komiser (Leonardo Tanzi) rolünde. Diğer filmler gibi bu film de aynı dönem içinde çekilmiş. (1975 – 1976). Bu filmleri izlerken kısa süre içerisinde favorilerimin arasına giren bir diğer aktör Thomas Milian. Filmin genelinde önemli etkileri olan nahoş kambur Moretto’yu canlandırıyor. Bir ambulansı çaldığı sahne gerçekten çok iyi.

Genel anlamda filmde hikaye biraz kopuk ilerliyor. Hikaye örgüsü Tanzi’nin azılı suçlu Ferrender’in izini sürmesi üzerine kurulmuş. Sürekli Moretto’yu takip ediyor çünkü Moretto’nun, Ferrender’in gizlendiği yeri bildiğine inanıyor. Ferrender ile ilgisi olan bir uyuşturucu satıcısından ve  bir de Tanzi’nin bir saldırı/tecavüz suçuyla ilişkilendirerek takip ettiği bir grup gençten bahsediliyor.  Bunların dışında, belki de Tanzi’nin kural tanımaz karakterini sağlamlaştırmak ve biraz eğlenceli kovalamaca ve yüzleştirmeler sağlaması için, filmin yarısından fazlasını kapsayan bu küçük küçük parçalar, asıl hikayenin ilerlemesine fazla bir katkıda bulunmuyor. (daha&helliip;)

Nove ospiti per un delitto Agatha Christie romanları tadında, vasatın çok fazla üstüne çıkmayı başaramamış, giallo furyasının son dönem örneklerinden bir İtalyan giallo.

Filmin konusu kısaca şöyle, zengin bir burjuva ailesinden dokuz kişi tatil yapmak üzere bir adaya giderler, fakat adada kimse yaşamamaktadır. Ailenin reisi Ubaldo (Arthur Kennedy) bu adada hoş bir eve sahiptir. Fakat problem şudur ki, yaşlı adam ve üç oğlu karanlık bir sırra sahiptir ve bu sır onları tek tek avlamaya başlar.

Filmin yönetmen koltuğunda Ferdinando Baldi yer alırken, senaryosu da Fabio Pittorru’ya ait. Arthur Kennedy ise filmin başrolünde gördüğümüz isim. Kennedy dışında filmin oyuncu kadrosunda Massimo Foschi, John Richardson, Venantino Venantini yer alıyor. Filmin oyuncu kadrosu, özellikle erkek oyuncular giallo fanlarına tanıdık gelecek simalar. Performanslarına gelince, oyuncuların canlandırdığı karakterler üzerlerine zorla giydirilmiş birer giysi gibi duruyor. İçlerinden herhangi biri kaybolduğunda ya da öldüğünde umurlarında olmaması ve böyle davranmaları izleyiciye çok da inandırıcı gelmiyor. Filmdeki orantısız ve gereksiz çıplaklıkta izlerken beni en çok rahatsız eden başka bir konuydu. Bunu yanı sıra hemen hemen her sahnede oyuncuların yanında gördüğüm J&B şişesinin sırrını ise hala çözebilmiş değilim. (daha&helliip;)

Let Sleeping Corpses Lie, Night of The Living Dead (1968)’in ele alındığı İtalyan-İspanyol karışımı bir film. Film için sadece Night of THe Living Dead’in bir rip offu demek büyük haksızlık olur. Yönetmen Jorge Grau’nun başarılı çalışmasıyla, kullandığı atmosferik manzara, unutulmaz korku sahneleri, gore unsurları ve etkileyici şaşırtmacalarıyla film bir zombi klasiği halini almış. Filmdeki oyunculuk ise diğer zombie filmlerine kıyasla averajın oldukça üstünde.

Sahnede görülen ilk zombi Guthrie. Guthrie’nin Edna’ya saldırısı Night Of The Living Dead’deki Barbara’ya yapılan saldırıyı anımsatıyor. Diğer zombimiz Fernando Hilbeck ise etkileyici suratı ve davranışlarıyla oldukça tehditkâr.

Gore ve korku unsurunun altında filmde belirgin bir biçimde faşizm işlenmekte. Jorge Grau Francisco Franco dönemi boyunca İspanya’da yaşamış bir yönetmen ve yaşadığı dönem etkin olan faşizm unsurunu da filme akıllıca ve etkili bir şekilde yerleştirmiş.

Lucio Fulci filmden etkilenen yönetmenlerden birisi ve film yaptığı gotik zombi filmlerine altlık oluşturmuş. (daha&helliip;)