Must Love Death’in afişini ilk gördüğümde şöyle dedim: “Oha, Very Bad Things’in afişine ne kadar benziyor!” Filmi izleyene kadar sırf bu yüzden Very Bad Things kopyası bir film izleyeceğimi düşünmüştüm ama yanılmışım.Hemen belirteyim, bence korku ile komedi birbirine çok yakışan iki tür. Bazen izlediğim bir filmin türü sadece korku ya da komedi ise bayabiliyor fakat korku-komedi kırmalarını asla geri çeviremiyorum. Must Love Death ise romantik komedi ve işkence pornosu gibi iki alt türü birbirine harmanlayan tuhaf bir filmcik. Kağıt üzerinde kulağa ilginç gelse de film bekleneni verebiliyor mu? Bu da tamamen ruh halinize kalmış. 

Filmdeki baş karakter Norman, aşk acısı çeken, intihara meyilli depresif bir müzisyen. Bu da yetmezmiş gibi psikopatların eline düşüyor. Film de bundan ibaret; Norman bir yandan toplu intihar vaadiyle kandırılıp kimsenin başına gelmemesini dilediğim olaylara maruz kalıyor, bir yandan da geri dönüşlerle olayların nasıl bu raddeye geldiğini hatırlıyor. Norman’ı canlandıran Sami Loris’i nedense Henry filmindeki Michael Rooker’a ve biraz da Christian Slater’a (gerçi bu yine Very Bad Things afişinin etkisi olabilir) benzettim. Filmdeki oyuncuların çoğu ise Almanya’da SOKO ön adıyla yayınlanıp CSI dizisindeki gibi bir çok farklı versiyonu olan polisiye dizide oynamış. Evet, film İngilizce olsa da, Amerikan filmlerine benzese de oyuncuların neredeyse hepsi Alman ve film Berlin’de çekilmiş. Yönetmen Andreas Schaap ise ilk kez uzun metrajlı bir filme imzasını atmış. İlk çalışmasıyla umut vaat etse de Olaf Ittenbach, Timo Rose ve Andreas Schnaas gibi Alman gore ustalarının mertebesine erişebilmek için kırk fırın Alman pastası yemesi gerekiyor. (daha&helliip;)