70’li yıllar sinematik tür açısından İtalya’nın oldukça zengin olduğu dönemlerdi. Bu topraklarda izleyiciyi sinemalara çekecek formül bulunmuştu ve her zevke hitap edecek şekilde farklı türlerde filmler ortaya çıkıyordu. Büyük gişe başarısı yakalamış Hollywood yapımı filmlerin ”rip-off” larından, “spaghetti western”lere, “erotik komedi”lerden, “poliziotteschi”lere kadar…

Poliziotteschi filmler İtalya’da ortaya çıkan, polisiye ve gangster hikayelerini konu alan, istismar sinemasının bir alt türüdür. 70’lerdeki The Godfather ve The French Connecttion filmlerinden esinlenip kendi formülünü yaratmıştır. Soyguncular; kirli, aşağılık ve şiddete yatkın kişiler iken polisler de sistemin çürümüşlüğünü bizlere yansıtan kaba karakterlerdir ve Poliziotteschi filmlerinde bu kirli sanatlarını icra ederler.

Yönetmen Mike Malloy, bu kült alt türü meraklılarına özel olmaktan çıkarıp tüm dünyaya duyurmak adına önemli bir adım atarak, bu uzun metraj belgesele imza atıyor. Yönetmenin pek de kolay bir işe imza attığını söylemek mümkün değil. Popüler sinema izleyicisi açısından çok tercih edilir bir tür olmayan belgeseli ve üstüne üstlük çok kişi tarafından bilinmeyen bir türü anlatan bir belgeseli beyazperdede sunmak oldukça cesaret isteyen ve maddi beklenti içine girmeden ancak gönüllü olarak yapılacak bir iş. Bu sebeple bu cesur adımından dolayı bile övgüyü hak ediyor.

Belgeselde türü anlatan görüntüler ve kliplerin yanı sıra türün içinde yer almış birçok önemli yaşayan figürle yapılmış röportajlar da yer alıyor. Bu röportajlar arasında Franco Nero’dan tutun da, Troll 2’nin yönetmeni Claudio Fargasso’ya kadar dev isimler yer alıyor. (daha&helliip;)

Son yıllarda özellikle Quentin Tarantino sayesinde grindhouse filmleri sinemaseverler arasında tekrar popülarite kazanmaya başladı. Gayrıresmi şekilde Tarantino, kendisini Amerikan istismar sinemasının kaybettiklerini kazandırmak adına bir sorumlu olarak seçti, Switchblade Sisters gibi filmleri hatırlatmayı üstlenmek yanında tabi ki aynı zamanda sinema izleyicilerini unutulmuş ve sıradışı filmleri araştırmaya yönelten referansların bulunduğu filmler yönetti. (Şunu da unutmamak gerekir ki Tarantino daha büyük izleyici kitlesi tarafından bilinen filmler konusunda da bir otoritedir.)

Daha sonra Grindhouse (2007) ortaya çıktı, Rodriguez ve Tarantino tarafından ortaklaşa yapılan büyük ilgi gören ve zevkle izlenen iki filmden oluşan bir proje. Gişe hasılatından daha önemli olan şey ise kült filmlere ilgi duyan sinemaseverlerin aklına grindhouse terimini tekrar yerleştirmesiydi. O günden sonra grindhouse, the real McCoys tarafından yapılan çift filmlerin pazarlama terimi olarak da kullanıldı. Aynı zamanda Hell Ride, Machete gibi taklitler ve Hobo with a Shotgun gibi yeni filmler de ortaya çıktı.

İstismar sineması geleneksel, iffet taslayan ve de kitleleri sıradanlığa alıştıran filmlere karşı bir tepkiydi. Özünde yatan içgüdü aslında benzer yönlere sahip mesela para kazanmak. Bunun yanında Jack Hill, Herschell Gordon Lewis ve Roger Corman gibi yönetmenlerin çalışmaları takdir edilesi çünkü amaçları ödüllerin peşinden koşmak ya da sosyal bilinçli taklidi yapmak değil. Düşük bütçeli korku filmleri, çete filmleri, erotik filmler ya da blaxploitation filmleri yapan yönetmenler bütçenin azlığından dolayı hızlı çalışmak ve idareli davranmak zorundalar. (daha&helliip;)

Geçmişten günümüze korku sineması, kendisinden önce gelen gotik edebiyat gibi, karanlık ve bilinmeyen sularda yeni yerler keşfetmeye çalışarak izleyicisine estetik bir doyum yaşatmaya uğraştı. Yolculuk süresince uğranan duraklarda konaklama süresi, popüler sinemadaki üretimi temel alırsak, seyircinin ilgisiyle doğru orantılıydı. Örneğin gotik edebiyatın ilk eserlerinden uyarlamalar, çeşit çeşit canavarlar, zombiler, seri katiller vs. Nihai amaç korku, terör ve ürperme yaratmak olunca, sonsuzluk ve güç gibi kavramları da devreye sokmak gerekiyordu ki aranılan kan, nicedir korku sinemasının anlattığı hikayelerde gizliden gizliye işleniyordu. Spesifik bir inanç sistemi üzerinden dinin, dogmatik düşüncenin, ya da daha cesur bir ifadeyle izleyicinin bilincinde ulvi olanın masaya yatırıldığı korku filmlerinin zamanı gelmişti. Bu yazıyı başlangıç alarak, önümüzdeki haftalarda da film örnekleri ekseninde devam edeceğimiz yazı dizimizde, sözünü ettiğim amaca yönelik kısa ömürlü bir alt türü inceleyeceğiz: Folk horror.

Pagan kavramı bugün genel anlamda semavî dinlerin dışında kalan çok tanrılı dinsel inanışlara sahip birey ve toplumları tanımlamak için kullanılsa da, kavramın arkasında yatan daha az uygarlaşmış olma vurgusunu yok sayamayız. Bununla beraber, uygarlaşmış toplumların irili ufaklı bazı kültürel gruplarının hala geçmişteki pagan inanışlarından kalan birtakım izlerin peşinden yürüdüğünü yadsımak mümkün değil. (daha&helliip;)