1975 doğumlu Joko Anwar 1999’da sinema eleştirmenliğine başlar. 2003’te televizyon dünyasına adım atar ve ülkesinde bir fenomene dönüşen Arisan!’ın senaryosunu yazar. İlk uzun metraj denemesi olan 2005 tarihli Janji Joni ise o yıl Endonezya’da en çok izlenen film olmasının yanı sıra uluslar arası festivallerde de gösterilir. Bir romantik komedi olması nedeniyle bu filmi es geçiyor ve yönetmenin bizi ilgilendiren filmlerine göz atmaya başlıyoruz:

Dead Time: Kala (2007)

Bir otobüs garında tuhaf bir suç işlenir. Beş kişi, diğer insanlar tarafından yakılarak öldürülürler. Olay yerine gelen polis konuyla ilgili detaylı bilgi verebilecek bir görgü tanığı bulamaz. Ellerindeki tek ipucu, yakılan adamlardan birine olaydan önce bir kadının ‘hırsız’ diye bağırmış olmasıdır. Diğer yandan narkolepsi hastası bir gazeteci de bu olayı araştırmaktadır. Kurbanlardan birinin eşiyle röportaj yapmak ister ancak kadın kabul etmeyince şansını biraz daha zorlamaya karar verir. Bilmemesi gereken bir takım bilgilere ulaşır. Böylece etrafında gizemli ölümler gerçekleşmeye başlar.

Düşük denebilecek bütçesi ve çekildiği ülke göz önünde bulundurulursa gerçekten şahane bir film. Hani bazı filmler için ‘tür kırması’ derler ya, bu film tür kırmasının şahı. Zira pek çok tür arasında gezinip duruyor: Kara film, korku, gizem, polisiye, hatta bir miktar da bilim kurgu. Başka bir yönetmenin elinde komik bir sonuca dönüşmesi muhtemel tüm bu malzeme, Anwar’ın elinde maharetle işlenmiş. Filmin hoşa gitmeyen tek yönü ise finali. O kadar kusur kadı kızında da olur diyoruz ar

Pintu Terlarang (2009) 

Gambir, genç bir heykeltıraştır. Eserleri peynir ekmek gibi satılmakta, oldukça iyi para kazanmaktadır. Güzel bir eşe sahiptir. Ancak eşiyle paylaştıkları bir sırları vardır. Günün birinde sadece “Yardım et” yazan notlar almaya başlar. Önce bunu bir şaka zanneder. Fakat zamanla ciddi bir durum olduğunu fark eder. Gizemi çözmeye çalıştıkça daha çok gizemli durumla karşı karşıya kalır.

Dead Time: Kala’yı izledikten sonra yeni filmini merakla beklediğim Anwar’ın 2009 yapımı filmi, en az diğeri kadar enteresan bir konuya sahip. Bu kez türden türe atlamamış ancak iç içe konular işlemiş. Daha önce görmediğimiz bir şekilde nihayete ermese de keyifle izlenen bir film.

Modus Anomali (2012) 

Baygın haldeki bir adam kendine geldiğine gömüldüğünü fark eder. Dışarı çıktığında bir ormanda olduğunu görür. Ancak hiçbir şey hatırlamamaktadır. Nerede olduğu, o duruma nasıl geldiği, hatta kim olduğu dahi zihninden silinmiştir. Yardım bulmak için ormanda ilerlemeye başlar. 

Önceki iki çalışmasını izledikten sonra takipçisi olduğum yönetmen, yeni filmiyle de beni hayal kırıklığına uğratmadı. Yine enteresan, yine gizemli bir hikâye işleyen Anwar bu kez minimalist bir tarz benimsemiş. Nispeten karmaşık olmayan bir konu, az sayıda oyuncu ve mekân. Yer yer sıkıcı ve tekdüze bir hale bürünüyor gibi olsa da hemen toparlamayı biliyor. Bir yerden sonra konuyu düzgünce bağlayamayacağını düşünmeye başladıysam da bu düşüncem boşa çıktı.

Cüneyt Uçman