Argento sinema dünyasına bir çok yeni yetenekler katmıştır. Ancak Argento’nun tarzını en fazla hissetiren genç yetenek belkide Michele Soavi’dir.

Yönetmen sinemaya ilk önceleri oyuncu olarak girer. Daha sonra kötü ünlü yönetmen D’Amato’nun Conan taklidi filmlerinin senaryolarını birlikte yazdılar. Daha sonra Argento’ya kendisine iş vermesi için başvurdu. Tenebre, Phenomena ve Demoni’de yönetmen yapımcılığı yaptı.

1987 yılında D’Amato’nun yapımcı olduğu filmografisindeki en iyi iki filmden biri olan Deliria ile yönetmenliğe başladı. Deliria filmiyle benzerlikler taşıyan Argento’nun Opera’sında ikinci ekip yönetmenliği yaptı. Soavi’nin son iyi filmiyse 1994 yılında yaptığı Dellamorte Dellamore filmidir.

Soavi Deliria’nın senaryosunu Joe D’Amato’nun kötü ünlü filmi Antropophagus’un (1980) da senaryosunu yazan Luigi Montefiore ile ortaklaşa yazmış. Filmin konusu, efsanevi ve esrarengiz İngiliz katil Karındeşen Jack’in öyküsünden esinlenen bir müzikalin provaları sırasında işlenen seri cinayetleri içeriyor. İlk cinayetin müzikali için sansasyonel bir reklam olacağını düşünen hırslı yönetmen, fazla mesai için oyuncuları salona kilitliyor. Tabii katilde aslında içeridedir ve teker teker cinayetlerine devam eder. Salonda görülen ilk cinayet sahnesi oldukça etkileyici. Başına dev bir baykuş kafası giymiş Karındeşen karakterinin bir cinayet sahnesinin provası yapılmaktadır. Sahneye çıkan dev baykuş kafalı kişi, herkesin dehşet içindeki bakışları altında kadın oyuncuyu gerçekten de bıçaklar. Elektrikli testereler, matkaplar gibi çeşitli aletlerle işlenen ve her biri diğerinden kanlı cinayetlerin ardından filmin sonlarına doğru bütün kurbanların cesetlerini sahneye yerleştiren baykuş kafalı katil, etrafta uçuşan kuş tüyleri arasında ve oyunun fon müziği çalarken sahnenin ortasındaki koltukta yerini alır.

Film sanat ve kurban etme arasında bir bağlantı kurulması şeklinde yorumlanabilir.  Kurbanlar katil”sanatçı” tarafından birer estetik nesneye dönüştürülmüşlerdir. Amerikan işi slasherlar kadar iyi bir iş çıkartmış Soavi.