“Siyah Sinema”nın çıkışı 60’lı yılların sonlarına rastlar. Dönemin sinema sektörü beyazların egemenliği altındayken siyahlar hep ikinci planda kalmıştır. Melvin Van Peebles sinema endüstrisinin zor bir döneminde 11 milyon dolarlık gişe başarısıyla Sweet Sweetback’s BAADASSSSS Song (1971) adlı filme imza atar. Bu filmden hemen sonra düşük bir bütçeyle kotarılmış Shaft  (1971) ise bu alandaki en büyük gişe başarısını elde eder.  Shaft filminden sonra Hollwood artık “siyahi” filmler içinde büyük bir pazarın olduğunu kabul edecektir. Amerika’da seyirci potansiyelinin önemli bir bölümünü oluşturan siyahi seyirci Sweet Sweetback’s BAADASSSSS Song’daki asi ve kanlı-canlı siyahi kahramanı kendisiyle özdeşleştirmiştir. İlk kez beyaz adamın gözünden farklı olarak betimlenen siyahi figür, izleyicisi tarafından benimsenmişti; beyazların gözünde ise siyahi figür kaba ve ırkçı özelliklerle tasvir ediliyordu. Genellikle iki çeşit zenci tiplemesi vardı filmlerde, zararsız itaatkar ve beyaz sözü dinleyen “iyi” zenci, vahşi, dik başlı ve tecavüzcü “kötü” zenciler.

Blaxploitation filmlerinin Amerika’nın kuzeyi ve batı kıyılarında geçenlerinin konuları genellikle ghetto yaşamı, uyuşturucu tüccarlığı, kadın ticareti gibi suç unsurları üzerine kurulmuştur. Ayrıca filmlerde etnik unsurlarda kullanılmıştır. Genellikle filmlerde kötü karakterler beyazlardan oluşmuştur; beyaz kötü bir polis memuru, beyaz bir politikacı ya da beyaz bir kadın satıcısı. Amerika’ın güneyinde çekilen Blaxploitation filmlerinde ise konular genellikle etnik çatışma ya da etnik kaynaşma üzerine kuruludur.

Blaxploitation filmleri sinemanın bir çok dalında ürünler vermiştir; suç (Foxy Brown, 1974), aksiyon (Three the Hard Way, 1974), korku (Abby, 1974), komedi (Uptown Saturday Night, 1974),nostalji (Five on the Black Hand Side, 1973) drama (Cornbread, Earl and Me, 1975, Cooley High, 1975), müzikal (Sparkle, 1976)

Filmlerde kullanılan müziklerde siyahi izleyicinin köklerine uzanan türlerdir. Soundtracklerde Funk, Soul Jazz ağırlıklı müzikler kullanılmıştır.

70’li yılların sonlarına doğru ise siyahlar da Hollywood perdelerinden ufak ufak yok olmuşlardır. 1977’de siyah filmler furyasından beş yıl sonra, siyahlar hakkında yalnızca dört önemli film yapılmıştır.